Να με κορο'ι'δεψω πηγα..

Εψαξα μωρο μου.. Σου ορκιζομαι πως εψαξα πολυ.. Εδωσα ενα μερος απο το ειναι μου.. Το ειδαν δεν το ειδαν.. Αδιαφορω ψυχη μου.. Αποψε το παραδεχομαι.. Καμια ανασα ανασα μου δεν με ζεστανε.. Καμια πνοη δεν φυσηξε ζωη στο σωμα μου.. Μπηκα σε ματια μεσα ματια μου.. Δεν ειδα εμενα σε κανεναν θρονο επανω Βασιλια μου.. Με χα'ι'δεψαν χερια ξενα αιμα μου.. Χερια που εμειναν ξενα.. Σε ολους εδωσα ενα στοιχειο σου βαλσαμο μου.. Σε εκεινον το αρενωπο σου προσωπο.. Στον αλλον παρα περα το ομορφο σου ονομα.. Σε καποιον προσφατα εδωσα τα ματια σου θαλασσα μου.. Εγω δεν εμαθα ποτε να λεω τοσα ψεμματα.. Γιατι το εκανα τωρα? Ειμαι τοσο δικη σου.. Τοσο που αποψε δεν σηκωσα το τηλεφωνο που χτυπησε απο τα χερια σου.. Συγγνωμη μας αληθεια μου.. Φοβαμαι να σε θελω τοσο και να μας αρρωσταινω ζηλεια μου.. Σκορπιζω Σ'αγαπαω σαν πορνη στα χερια αλλων.. Καιγομαι σε ανασες αλκοολικες.. Οχι ερωτα μου.. Δεν σε προδωσα.. Να σε κορο'ι'δεψω πηγα.. ΥΓ: Μαμα μου.. Να με κορο'ι'δεψω πηγα..

Χορευετε?

Σε βρισκω στις ζωης μου τις στροφες..
Παλιο βυνιλλιο..
Οσο και αν τρεξει ο χρονος αυτην την φορα..
Μια στιγμη μωρε...
Θα πιαστω απ'το ονειρο να με παει οπου θελει..
Θα σε μεθυσω εγω..
Θα σου παρω το μυαλο μια νυχτα..
Θα σου χαρισω μια φωτια..
Θα διαρκεσω την στιγμη..
Τοσο..
Οσο...
Ο καφες ας εχει αρωμα κανελας..
Και μονο για μια φορα..
Θελω λιγη ζαχαρη..

ΥΓ:Μαμα.. γραφω απαραδεκτα ως.... Πααααααααααα!!!

Ειμαι καλα..?

Σε εσενα μιλαω που ανυσηχισες.. Θελεις να μαθεις πως νιωθω? Το ιδιο ακριβως με τοτε.. Μονη μου.. Οχι.. Οχι απο την ανυπαρξια.. Ειναι ξερεις τα χερια μου παγωμενα.. Μουδιασε για λιγο το ειναι μου.. Κοιταζω τον ουρανο και τον βλεπω γαλανο.. Δεν θελησε κανεις σημερα να τα δω ολα με τα ματια μου.. Ολα ξεκαθαρα μου ειπε.. Ποιος? Οποιος.. Σημασια εχει πως οι ζωες που περιμενεις κατι.. Φευγουν δυο δυο, μεσα σε λιγα λεπτα.. Ελα και κοψε με στα δυο.. Το ενα μου.. Πετα το στα σκυλια.. Και το αλλο μου.. Χαρισμα σε οποιον.. Οπως.. Οπου.. ΥΓ: Μανα.. δυο φορες σε αγαπαω..

Ψυχη γελοιογραφια

Εχασα το πολυτιμο μου συναισθημα.. Ολα γυρω μου... Οτι με ξεπουλαει το χαζευω αναισθητα.. Θελει μαγκια η δραση.. Κι εγω.. Κι εσυ...? Μην ψαξεις ξανα να με βρεις.. Δεν θα σου θυμιζει τιποτα πια κατι απ οτι ημουν.. Θα ερθει μερα, που θα με κοιτας στα ματια.. Και θα βλεπεις το κενο σου.. Δεν ειμαι και τιποτα.. Δεν πρεπει να με φοβασαι.. Αλλωστε δεν εισαι ο μονος που ετρεξε απο φοβο να σωθει.. Κι εγω ηρθα στην θεση σου τοτε.. Ετρεχα μπροστα και ο φοβος εμενε πισω.. Να ξερες πως ματωσα οταν επεσα πανω στην συνειδητοποιηση του ειναι μου.. Δεν κοιτουσα βλεπεις μεσα στην ψυχη μου.. Απλα την ζωγραφιζα.. Και ενα παιδι.. Βρεθηκε να γελασει τοσο με την ζωγραφια μου.. Αυτο με ρωτησε, ειναι τεχνη? Ειναι η ψυχη μου του απαντησα.. Να την χαιρεσαι.. Και ο φοβος με προλαβε.. Γιατι στην πραγματικοτητα.. Του ειχα δωσει τοση αξια.. ΥΓ: Μαμα, γελαει ο κοσμος!!

Αποσταση μου κοντινη..

Εισαι ακομα και αν εσυ δεν το θελεις..
Γιατι την νυχτα οταν ανοιγει η αγκαλια μου..
Μονο εσυ χωρας μεσα της ακους?
Και αν με ρωτησεις γιατι..
Με μεγαλη μου χαρα θα σου απαντησω επειδη..
Δακρυα μου..
Κρυο μου..
Συννεφια μου..
Αποσταση μου κοντινη..
Ακους?
Ο κοσμος δεν με ζεσταινει ματια μου..
Και εσυ σεργιανιζεις μεσ'τον πονο..
Θα πεθαινα για να εισαι κι εσυ καλα..
Ακους?
Την νυχτα που ανοιγουν τα ονειρα μου..
Κλεινουν τα φτερα μου..
Αυτα που ποτε δεν ειχα..
Ξερεις...
Κι'αν με ρωτησουν καημε μου γιατι..
Με μεγαλη μου χαρα θα τους απαντησω ..
Επειδη..


ΥΓ: Μαμα, ενα τσιγαρο ακομα..

Δεν υπαρχουν αλλα λογια

Ποσο κοντα ειναι η ευτυχια με την τραγωδια... Αποψε ξαπλωσα εξαντλημενη απο τα δεν θελω.. Σκεπασα το σωμα μου με δυο κουβερτες.. Πολυ το κρυο ψυχη μου.. Αναρωτιεμαι.. Αναζητω απαντησεις.. Βιολια σταματησαν να παιζουν και βιολια ξεκινησαν.. Πανω απο το κεφαλι μου.. Καπου εκει στο ταβανι.. Χορευαν σκιες.. Θυμηθηκα την πρωτη φορα που αγορασαμε το κρεββατι μας.. Το αλλαξα απο τοτε.. Ξαπλωναμε μαζι και φτιαχναμε το μελλον.. Τωρα βλεπω μονο σκιες.. Και το τσιγαρο μου... Μου εκαψε τα χερια.. Σιχτιρια... 23 ετων ημουνα.. Σημερα.. Αποψε στα 33.. Εκλαψα πολυ.. Και ετσι αποκοιμηθηκα.. Μην με ρωτας το γιατι.. Φοβαμαι.. ΥΓ: Μαμα μου..Καλη μου μαμα...

Ατιτλο

Οταν με χρειαζεσαι να σκεφτεσαι μαγους.. Οταν το τωρα πιασει την στροφη.. Ισως.. Στο μυαλο μου μεσα να ακουμπησεις.. Φωτογραφισε την πορεια μας να δεις.. Χλωμα τα προσωπα μας.. Δειξε μου τα δακρυα σου να σου δωσω το αιμα μου.. Μου αρεσει να ειμαστε ιδιοι.. Και το μελλον στο μυαλο μου, μοιαζει με ταμπελα ''πωλειται'' Ακουσε το μεσα μου και δωσε μου μια σταγονα σου.. Σκυψε στις σκεψεις μου.. Ξερω την φρικη της σιωπης.. Για πολυ καιρο εζησα δινοντας φιλια στα ονειρα μου.. Εγω ειμαι τους ψυθιριζα.. Για καιρο.. Για τοσο καιρο.. Τους ζωγραφιζα το σκιτσο μου σε ολες τις μορφες που εχω αλλαξει στην ζωη μου μεσα.. Μηπως.. Ισως ετσι με αναγνωρισουν.. Εγω ειμαι... Κοιταξτε με επιτελους.. Μυγιαγγιχτα, τσαμπουκαλεμενα μου ονειρα.. Εγω ειμαι.. Πειτε μου εσεις που ολα τα ξερετε.. Ποιος ειναι ο δρομος για τα αστερια? ΥΓ: Μαμα μου, ζεστανε το αιμα σου για λιγο..

Δαντελα απο φως και σκοταδι

Νεαρες σταλες απο βροχη.. Στο τζαμι μου, φιλοσοφικα τηλεγραφηματα.. Το παραθυρο κλειστο.. Η βροχη χτυπαει επανω του και αφηνει την ψυχη της.. Οταν εκεινη ζωντανευει.. Τα φυλλα των δεντρων γινονται μικρα.. Πρασινα χορταρια φυτρωνουν στις πετρες.. Φτιαχνουν πληθος οργανισμων.. Που θα πεθανουν στο σταματημα της.. Διωχνει μακρυα.. Τοσο μακρυα την σκονη και μου φερνει δακρυα.. Ποταμι γενναει στην μια μου ρυτιδα.. Η θλιψη μου βγαινει απο τα ματια μου.. Ποτε απο το κουτελο μου.. Ζαρωμενα μετωπα παντου στην κοινωνια.. Φωναζουν.. Απονη ζωη.. Και οταν η βροχη ερχεται.. Μου δειχνει το χαμογελο του χειμωνα.. Εκεινου του χειμωνα που δεν θελω να θυμαμαι.. Η πιο ομορφη σιωπη.. Σιωπες δυνατες γεματη η καρδια μου.. Χορευω στην μυρωδια σου επανω.. Και πεταω στον υπνο μου, μακρυα σου.. Λαλα λαλαλαλα... Μεσα σε μια δαντελα απο φως και σκοταδι.. Νιωθω να τραγουδουν τα μεσα μου.. ΥΓ: Μαμα, η βροχη δεν τον ξεπλενει..

Χυμενα μυαλα

Θα σας πω την ιστορια ενος παιδιου..
Πεθανε μια νυχτα, μεσα σε εναν εφιαλτη..
Δεν μπορεσε ποτε μεσα στον ρυθμο ενος χαμογελου να νιωσει αφεντικο..
Και ολα οταν κλειναν γυρω του..
Τα ματια του εμεναν ανοιχτα να παρακαλανε εναν ματωμενο Θεο..
Και τα τριανταφυλλα ακομα γινονταν μαυρα και σκορπιζαν στον ανεμο..
Εγω λυπαμαι τοσο πολυ που τα ποδια του ειναι δεμενα στο αργα..
Αργα..
Και κοιταζω το προσωπο του και λεω ψεματα στα ματια μου..
Δεν ειναι αυτο που βλεπεις τοσο ματωμενο..
Ειναι αστερια..
Αστερια..
Μισει οσα επανερχονται για το τιποτα στο τιποτα..
Και το προσωπο του ειναι ακομα πεθαμενο..
Σηκω και πεσε μου φωναζει..
Εμεις σηκωνομαστε και πεφτουμε..
Και ολα αυτα που δεν μπορεις, θα τα ζυγισεις στον χρονο..
Και θα περιστραφεις αναμεσα και γυρω τους..
Και θα νιωσεις τοτε τις ψυχες τοσων παιδιων, ιδιων με εμενα..
Ντροπιασμενα πουλια..
Μαστιγα..
Προσωπα σιωπηλα γεματα μελαγχολια..
Εχω αυτο που δεν μπορω, να το παλευω σαν να εχω την ικανοτητα..
Τα λογια του δεν με αγγιζουν..
Ειμαι νεκρη ηδη..
Και το εβλεπα να σηκωνει το κεφαλι στον ουρανο και να μιλαει μονο..
Ενα αλογο κατεβηκε και το πηρε στην ραχη του..
Ειναι μαγικο σκεφτηκα αυτο..
Το πηγε ως τα συννεφα..
Και μαγεμενα πουλια το τσιμπησαν στα χερια..
Επεσε και απο τοτε ακομα πεφτει..
Η ευλογια για τα δεινα που εζησε..
Ηταν να μην ακουμπα εδαφος..
Τα μυαλα του να ειναι χαμενα μεσα στο κεφαλι του..
Και οχι χυμενα μες'τον δρομο..

ΥΓ: Μαμα, χυμενα τα μυαλα τους..Μην τα πατας!

Ξεχωριστος καλεσμενος

Το κρυο τωρα.. Μπηκε μεσα μου.. Σου εξηγω τον εφιαλτη.. Καλησπερα λυκοι μου.. Η δυση, σας καλωσοριζει.. Στο δασος μεσα, κλαινε οι μαγισσες.. Ακολουθηστε την νυχτα αποψε την νυχτα.. Το νερο απο τα ασημενια ποταμια, κανει τρυπες σιωπηλες.. Παγιδες τρομου.. Μην κοιτατε την γυναικα με τα μαυρα.. Διασκεδαζει ο,τι βλεπει στον ουρανο.. Στεκεται μεσα στην ζωη της, στα πισω καθησματα.. Θελει να γεννησει ψεμματα.. Θα κλεψει κραυγαζωντας καποια ψυχη σημερα.. Απο το χερι του θανατου.. Και ευχεται, στην ζωη που εζησε η ψυχη αυτη.. Να ειχε κανει τα σωστα της.. Μπαλονια.. Μπαλονια πετουν στον ουρανο.. Κρεμασμενοι απο τα σχοινια τους απεγνωσμενοι δειλοι.. Αδειοι.. Θα φτιαξω ενα καραβι λυκοι μου.. Καραβι των ουρανων.. Και με μια καρφιτσα.. Θα κανω τρυπες στα συννεφα.. Πρεπει καπου να μπορω να χωθω οταν κουραστω να κοιτω την ωρα.. ΥΓ: Μαμα αποψε θα φερω στο σπιτι ενα φαντασμα να πιουμε νεα προσωπα, νεα κορμια, νεους κοσμους μανα..

Καπνιζω τις φωνες

Καθως κλεινεις τα δαχτυλα σου.. Η εξοδος που μου δειχνεις ειναι του μυαλου σου.. Και τα ματια σου εχουν χρυσοσκονη.. Γιατι σαν ανοιγεις τα ποδια σου.. Βλεπω την ψυχη σου.. Και πετουν αδερφες ψυχες σε μια πολη.. Πεινασμενες να αγορασουν τον εαυτο σου.. Θυμασαι? Διασκεδασα το τιποτα.. Ξεχνα το μυαλο μας.. Γιατι βλεπω καθαρα τωρα.. Επειδη εσυ προβληματικα σκεφτοσουν κατω απο το ψευτικο μεικαπ σου.. Θα σταθω δεξια στην μνημη σου.. Και σωστα θα σκοτωσω το προσωπο σου.. Οταν η σκια σου γινει αληθινη πορνη.. Που για να μεινει θα την πληρωνω να πηδαει τα σπασμενα σου.. Και ο διαβολος ηταν ενας πανεμορφος Αγγελος.. Που οταν το σκοταδι πεφτει στο κρεββατι μου.. Το απλο γινεται πιο απλο μεσα στην προσευχη μου.. Τα λογια σου πεφτουν σαν σταχτη στο τασακι μου.. Λοιπον τωρα τι θες? ΥΓ: Μαμα το φιδι μου ειπε να καπνιζω τις φωνες..

Αναμεσα στα λογια μου.. Ο θανατος μου.

Ο κοσμος εχει μακρυα και γαμψα νυχια..
Θυμασαι?
Σου το'χα πει, τοτε που ακομα σε νομιζα για αληθεια..
Το ξερω τωρα..
Πως στους εφιαλτες μου τις νυχτες..
Εσυ με επιανες απο τον λαιμο..
Και οταν ξυπνουσα ιδρωμενη και σου ζητουσα βοηθεια..
Με αγκαλιαζες με τις χουφτες κλειστες..
Το πρωι..
Καθε πρωι..
Ειχα σημαδια στον λαιμο μου..
Νομιζα πως με επνιγε απλα η θλιψη μου..
Φιλι..φιλι..
Στιγμη..στιγμη..
Σκαλι..σκαλι..
Κατεβαινα στον Αδη..
Το βλεπω το λαθος μου πια..
Και ειμαι τοσο διστυχισμενη..
Δεν μου αφησες αθωο μεσα μου πλεον, ουτε το ψεμα του κοσμου..

ΥΓ: Μαμα.. Απο την ζωη εδωσα ζωη, μεσα στης ζωης το ψεμα..

Λογια μου ερωτευμενα..

Οσες πικρες και αν κυλανε απο τα ματια μου..
Ολες..
Ολες καταληγουν στα χειλη μου..
Γευση οδυνηρη..
Δεν καταλαβαινω το γιατι..
Και δεν θελω να μιλησω σε κανεναν αποψε..
Ζωη και αυτη..
Θανατος ζωντανος..
Ποιος μπορει να με ακουσει?
Ποιος να απλωσει το χερι του?
Να κοιμηθω στην παλαμη σου μεσα..
Μια κουπα κρασι σε περιμενει..
Μην με αφησεις..
Χανομαι..
Ματια μου..
Βασανο μου..
Κουβεντες μου..
Λογια μου ερωτευμενα..
Αλητρα μου ψυχη..
Θα κοιμηθουμε μαζι?
Αν ξημερωσει και ειμαι ακομα διπλα σου..
Ισως, να εχουμε κοιμηθει και μαζι..
Να δεις πως καιγομαι στις ανασες..

ΥΓ: Μαμα... φοβαμαι..

Θελω να βρω μιλια...

Τι θα μου μεινει στην ζωη αυτη?
Μονο το παραπονο πως δεν..?
Γραφω για να ζησω λιγο ακομα με καρδια..
Την χανω..
Και δεν ξερω που να βαλω το μη..
Ευχες και καταρες..
Στον αερα σκορπαω..
Πιασε κατι Θεε..
Διαβασε το με λιγμο..
Κατεβα να περπατησουμε λιγο στην Ακροπολη..
Δεν θελω να μου μεινει μονο το παραπονο Διαολε..
Κατεβα να περπατησουμε στον Λυκαβητο..
Τα ψιχουλα που μου εδωσαν θα αφηνω σημαδια στον δρομο..
Θα φωναξω να ακουσω την ηχω..
Νυμφη..
Πλανευε και πληρωσε..
Εκρυβε τις πομπες του Δια..
Χανοντας την λαλια..
Εγω γιατι?


ΥΓ: Μαμαααααα   αααααααα  ααααα ααα αα α

Φτασε με αν μπορεις!!

Σταχτη..
Εγω θα σε σκορπισω στο ελεος του..
Μολις καταφερα να σηκωθω στα γονατα..
Το πρωτο μου πατημα στο εδαφος, θα ειναι απογοητευτικο για 'σενα..
Η κραυγη μου ακουστικε στους λυκους..
Σε απαρνηθηκε ακομα και η φυλη σου..
Φιδι εγινες τοτε και δηλητηριαζεσαι καθε μερα απο τα δαγκωματα σου..
Ποσο θελω να σε γδαρω..
Σε βλεπω να σερνεσαι..
Να ψαχνεις για φαγητο..
Κυλιεμαι αναμεσα σε αλλα φιδια..
Παιρνω την μυρωδια τους..
Περναω απο διπλα σου και με μυριζεις για ιδια σου..
Για ιδια σου..
Με ακους..?
Εμαθες βλεπεις... να μυριζεις τους ανθρωπους και μετα να τους γευεσαι..
Εμαθα ξερεις, να ακουμπαω τους ανθρωπους και μετα ας με καταπιουν..
Φτασε με αν μπορεις..


ΥΓ: Μαμα, στον λαιμο τους καθομαι..

Ο καθ'ου..

Με βλεπεις?
Ειμαι εγω..
Ειμαι αερας..
Βροχη..
Ειμαι λογια βγαλμενα απο τα καμενα μου..
Τα χαμενα μου..
Τα σαπια σου ενα πραγμα..
Ειμαι εκει που με αφησες, καινουργια.
Ντυνομαι καθε μερα καθαρο αερα..
Φοραω παπουτσια που με πανε οπου τους πω εγω..
Οχι τηλεκατευθυνομενα..
Συνειδητα..
Τα βηματα μου με ακολουθουν αυτη την φορα..
Δεν μενουν πισω να σε συντροφευουν στην αεργια σου..
Ναι..
Μπορω να πω οτι σε περιγελω..
Οχι μην φοβασαι..
Δεν εγινες αστειος..
Ουτε καν κατι για να μου συμβαινει αυτο..
Απλα να..
Ειναι που ηθελα να σου δωσω εναν τιτλο αποψε..


ΥΓ: Μαμα.. ο καθ'ου

Σελιδες πεταμενες..

Σελιδες..
Σελιδες πεταμενες σε ερημο δρομο μοιαζουν..
Ολοι εκεινοι..
Ολες εκεινες..
Ολα αυτα που περασαν απο την ζωη μου..
Κι εγω..
Αλκοολικος πεζος αναμεσα τους..
Σκεφτομαι πως μεγαλωσα..
Δεν φταιω εγω..
Ο χρονος ειναι σκληρος..
Και μια γουλια ακομη καιει τα σωθικα μου..
Μια γουλια ζωης..
Ποιανου?
Της δικης μου αχρηστη..
Δικη μου ειναι η ζωη και τωρα το καταλαβα..
Επρεπε να κολησουν οι σελιδες στα μουτρα μου..
Να με θαμπωσουν και να πεσω..
Με το χτυπημα ματωσα..
Ταρακουνηθηκα δεν λεω..
Και τωρα?
Ανορθογραφη ζωη..?
Σαν τα ποιηματα μου..?
Ειμαι του πανεπιστημιου..
Και..?
Μεγαλωσα και πρεπει να πιω μονη μου..
Τι..?
Την ζωη μου η αχρηστη..
Ακομα δεν καταλαβες?

ΥΓ: Μαμα.. Μονη μου?

Κι'εσυ.. με καις!

Να με κανεις μπανιο αποψε ελα..
Σε ζεστο νερο που θα μυριζει κανελα..
Να πλυνεις την ψυχη μου θελω..
Να με γεμισεις αρωματα..
Φιλια πικρογλυκα..
Δεν γραφω ποτε ετσι..
Τι μου συμβαινει διαολε?
Κλεινω τα ματια μου και τα δαιμονια χορευουν βαλς..
Ερωτευμενα ειναι..
Ο κοσμος ο δικος μου αγαπαει και αγαπιεται μεσα σε φουσκες..
Θελω να μυριζω εσυ..
Να ειμαι αναγκη σου καθε μερα..
Μεχρι την αλλη..
Εκεινη την αλλη μερα που αναγκη σου θα ειναι παλι το εσυ..
Με καις..
Περναω τοσες φορες την ημερα απο το μυαλο σου..
Δεν το βλεπεις?
Απλωσε το χερι σου..
Να κοιμηθει το προσωπο μου στην παλαμη σου.
Για μια μικρη στιγμη μας μονο..
Στιγμη..στιγμη..Ξημερωνει...
Κι εσυ..
Κι'εσυ με καις..


ΥΓ: Μαμα.. Τι κανω τωρα?

Μην ρωτας το γιατι..

Αγαπαω αυτον τον δρομο που δεν με παει πουθενα..
Κοιτα με.
Δες ποσο σε θελω την νυχτα αυτη..
Μην ρωτας το γιατι..
Παρε μια κιθαρα και τραγουδα στα σκαλια των εκπτωτων..
Αγγιξε με..
Με καις..
Καθε νυχτα που ξαπλωνω..
Μαζι σου..
Ξυπναω χωρια σου..
Και παλι ηρθε το βραδυ..
Αποψε θα με κανεις να χαμογελασω ξανα..
Θα γινεις η πιο ομορφη μου λεξη...
Η φωνη εκεινη που με κανει να εκτελω διαταγες..
Μονο εσυ θα με ακους να σου ψυθιριζω..
Σε αγαπαω..
Δωσε μου πνοες..
Φτανει μονο να προσπαθησεις..
Κι'εγω..
Δεν θα πω κουβεντα στο αντιο μας..


ΥΓ: Μαμα, με εμαθες να περιμενω το τελος στα παραμυθια...

Ηθελα να ειμαι..

Ηθελα να ειμαι μπαγλαμας στα χερια ενος μαγκα του μεσοπολεμου..
Ο αργελες στο στομα ενος χασισοποτη..
Η πουτανα η πιο τιμια των εποχων ολων..
Το μαχαιρι ενος ερωτευμενου νταβατζη..
Γιατι τα φραγκα ηταν λιγα μανα μου μπροστα στην καψουρα σου..
Ηθελα να ειμαι μια παραγγελια..
Μια ζε'ι'μπεκια πριν ξεφορτωθεις την σκαταδουρα..
Το φτιαρι που εσκαψε για να κοιμηθει για παντα η Μπελλου..
Τραγουδωντας οταν πινεις στην ταβερνα Τσιτσανη μου..
Ηθελα να ειμαι το βαρελι που φυλαει το κρασι αγιασμο που ρουφας τα βραδια..
Η κουβεντα η βαρια του αντρα να ημουν Θεε..
Τα ζαρια στο μπαρμπουτι..
Η χασουρα σου..
Το χτυπημα στο τραπεζι πανω στα νευρα σου..
Ωπα μαγκα μου..
Συγκρατησου..
Να ειμαι η ψυχραιμια σου..
Και το παθος σου παρεα..
Μαγκες μου..
Βαλτε..
Παιζω το μπρος πισω σας..

ΥΓ: Μαμα.. λιβανισε και κερνα μας..

Συνειδητα..

Εγω στον πονο, βαζω φωτια στα μεσα μου και χορευω πανω μου μαγκες μου..
Στην καταντια παιζω ντεφι και τραγουδω καημο..
Τραγουδια της ταβλας..
Πως να σηκωθεις αλλωστε..?
Με διωχνω για να μου λειπω ρε..
Κλαιω γελωντας..
Σαν τους τρελους..
Ακουω τα προβληματα των αλλων και ενα δακρυ μου..
Χωραει αναμεσα στο αχ τους, γιατι ετσι γουσταρω..
Πολλες φορες γουσταρισα εμενα..
Ξερεις γιατι?
Γιατι δεν απεφυγα ποτε καποιον για να κουλτουριασω αλλου..
Παντα κανω εντυπωση στους ιδιους..
Αυθεντικο τερας ειμαι..
Και οταν με κατηγορω..
Εκει να δεις μαγεια..
Κατηγορω εμενα ακου τα..
Ειρωνια?
Τι να σου πουν οι λεξεις ματια μου αν ποτε δεν τις εκανες πραξη?
Τι να σου πει και η πραξη ορνιο μου αν ποτε δεν της εδωσες ψυχη?
Με ψυχη χωριζω εγω..
Με ψυχη πηδιεμαι..
Με ψυχη ψωνιζομαι..
Με ψυχη φωναζω..
Σαλτα και πηδηξου..
Και δεν φοβαμαι την μπουνια σου στο ματι μου..
Γιατι αν αποφασισω να χεστουμε εγω..
Θα χτυπηθω μεχρι θανατου..
Συνειδητα!!

ΥΓ: Μαμα.. Στις πληγες μου..Θα ριξεις μονο οινοπνευμα..

Αρρωστημενο πολυ..

Αρρωστημενα..
Απεφυγα..
Εγινα για μια νυχτα δορυφορος και καταλαβα..
Ο πασαντεμπος μου φουσκωσε τα χειλη..
Και το μυαλο..
Αλμυρα δακρυα..
Ανεβαινει η πιεση μου..
Αυτη η φλεβα στον λαιμο..
Πεταγεται..
Το ιδιο και στην συνουσια..
Στην ουσια, διαφορετικα τα πραγματα..
Απλα..
Παναπλα..
Ενα πεπλο μυστηριου..
Μ'αρεσε το πολλαπλο..
Ασυνειδητο..
Διπλασιαστικα για λιγα βραδια..
Αφαιρεθηκα σε μια εικονα..
Δακρυα απο σιροπι σταφυλιου..
Γλυκο του κουταλιου..
Μολις 50 θερμιδες..
Και στο κορμι μου τρεις χιλαδες και κατι απο τις ιδιες..
Ζεστη..

ΥΓ: Μαμα.. πολλα τα τετραγωνικα να τα ζεστανει ενα κορμι μονο του

Ενα γραμμα φοβισμενο..

Αποψε θα πεταξω πανω απο την πολη σου..
Μην σηκωσεις το κεφαλι σου ψηλα..
Μην με δεις..
Μην με κανεις να πεσω διαολε..
Θα σε καλεσω για να καταλαβεις..
Μια φωνη μεσ'απ την καρδια..
Θα βαψω καθε τοιχο της γειτονιας που κατοικεις..
Στο σπιτι σου απ'εξω..
Εκει θα σου αφησω ενα φλασκι..
Πνοες, ανασεμιες γεματο..
Ενα γραμμα ψεματα..
Ενα γραμμα φοβισμενο..
Μηπως την αληθεια δεν αντεξεις...
Εσυ εκει..
Κι'εγω..
Θα πεταξω πανω απο τα παιδικα σου χρονια..
Θα σε πρωτο δω..
Εικοσι ημερων στην αγκαλια του πατερα σου..
Στα πεντε σου χρονια..
Θα σου δωσω το πρωτο φιλι στο μαγουλο..
Ενα τετραγωνο θα τρεξεις απο την χαρα σου..
Στα δεκα σου χρονια..
Θα τσακωθω μαζι σου..
Ετσι για να μην σε πονεσει αλλος κανεις..
Λιγα χρονια μετα..
Θα σου χαρισω κατι απο εμενα..
Και τωρα..
Εγω εδω..
Κι'εσυ..?

ΥΓ: Μαμα.. τι?

Τα φωτα εσβησαν..

Τα φωτα εσβησαν..
Πες μου..
Εξηγησε μου γιατι..
Γιατι πυρκαγια μου νιωθω αυτην την λυπη?
Τι δεν βλεπω?
Τυχη ειπαν πως ειναι και αυτο..
Ποιο?
Μονη μου ξυπναω, γιατι μονη μου κοιμαμαι..
Μονη μου πινω το φαρμακο μου..
Μονη μου παθιαζομαι..
Ζαλιζομαι και πεφτω..
Δεν μπορω να σηκωθω..
Ακουσε με..
Ζωγραφισε Θεε μου ενα χερι μεσα στο δικο μου..
Βαλε μου ταινια να δω..Την αγαπη..
Φυτεψε στον κηπο μου σε παρακαλω..
Ενα δεντρο με προσωπα..
Να τα κοιτω..
Να 'χω συντροφια τωρα που χειμωνιαζει..
Ερωτευμενο το κρασι..
Μονο του..
Θα πιω την μοναξια σου..
Πιες τα σωθικα μου αποψε..

ΥΓ: Μαμα.. Να ξαπλωσω στην φουστα σου μαμα μου?

Και εγω...

Παρε με κοντα σου..
Παρε με στο τιποτα σου..
Πηγαινε με στα μερη εκεινα που σε ξερουν οταν πενθεις..
Δωσε μου να πιω μαζι σου ενα τσιγαρο..
Να καιει η φλογα του..
Και εγω..
Να χορευω μεσα της..
Αιμα σου..
Δερμα σου...
Ελα να δεις πως ανασαινω στον πνιγμο..
Χριστε μου..
Και να 'ξερες..


ΥΓ: Μαμα 

Ηρθα αργα...

Ενενηντα εννεα εκατοστα μακρυα απο τον εαυτο μου..
Η αποσταση μεγαλωνει..
Ζωγραφιζω στον χωρο μου τα πρεπει..
Αυτα και τα καθως πρεπει..
Με κατεστρεψαν..
Εχω βαρυνει κατα δυομιση τονους..
Πολυς ο αερας ματια μου..
Ποσο να ρουφηξεις..
Εκπνοη δεν εχει..
Μου φυμωσαν το στομα..
Τα ματια μου ισως κατι σου πουν..
Τα βλεπεις..?
Ξερεις την απαντηση..
Γι'αυτο και δεν καταλαβαινεις..
Σε ενα καλα αποστειρωμενο ρουχο μεσα..
Εκει θα με βρεις..
Αοσμη..
Αμολυντη..
Βρεθηκε καποιος που μου ειπε πως του εκλεψε το αρωμα του καποια αλλη..
Με αυτο το ανυπαρκτο με αγκαλιασε για μερες τρεις..
Και μετα..
Παραλογιζομαι..
Γιατι ποτε δεν υπολογιζομαι..

ΥΓ: Μαμα.. μου ανοιξαν την πορτα.. Φερε ομπρελα

Αναλωσιμη ειμαι...?

Νιωθω μεχρι να μην νιωθω..
Το ιδιο κανεις και εσυ?
Δαιμονα..
Σου απαγορευω να σταματησεις εσυ αντι για εμενα..
Εδω..
Θα καθησω ακριβως εδω..
Ολα τα ζουσα παντα μεχρι τον θανατο μου/τους..
Ποσο?
Πολυ..
Γιατι?
Να μην σε νοιαζει..
Κανεναν να μην νοιαζει..
Στο τελος τελος..
Αναλωσιμη ειμαι..


ΥΓ: Μαμα.. τι τιμη μου δινεις?

Εσυ με νοιαζεις..

Δεν εμαθα γιατι ποτε δεν επαθα?
Μηπως δεν επαθα μονο οτι δεν εμαθα?
Ραντεβου στο ονειρο..
Ποιανου?
Στο ονειρο μας Κατερινα μου..

ΥΓ: Μανα.. Βοηθα με..

Κι'αν στον ερωτα χαθω?

Χαρακιες τα λογια μου..

Xιλιαδες αγγελοι...
Ανασες...
Γυρισα στην αρχη πιο εξελιγμενη..
Εχω σημαδια στο κορμι..
Μα..
Αυτα ειναι οι μνημες μου..
Ενα εμβατηριο..
Πενθιμο?
Μοναχικο?
Επανασταση κανε μεσα μου..
Εσυ γνωστε μου αγνωστε..
Δεν ποιω τεχνη ετσι..
Κακοποιω εμενα..
Με γδερνει καθε λεξη..
Και καθε δακρυ μου..
Μου αφαιρει το δερμα..
Και το μυαλο..
Και μεγαλωνει τα βασανα μου..
Και πινω να μην νοιωθω..
Και ολο νοιωθω...Τρελαινομαι..
Οχι..
Δεν θα σε αφησω να με αφησεις..
Θα σε δεσω γερα κοντα μου..
Πως..?
Με χαρακιες τα λογια μου στην ψυχη σου..
Σημαδια σαν ανεξιτηλες μνημες θα τα αφησω στο μεσα σου..
Γιατι καποιος μου ειπε πως..
Οι μεγαλυτεροι ερωτες..
Κοιμουνται σε χωριστα κρεβατια..


ΥΓ: Μαμα, απανθρωπο ειναι..

Γιατι με ξυπνας Θεε?

Καθε μα καθε νυχτα..
Πνοες..
Ανασες ..
Πνοες μου δινεις και ανασες..
Το ξημερωμα να μην με βρει παγωμενη σε μια γωνια του δωματιου..
Ντυσε με..
Φορεσε μου ζεστη..
Μιλα μου..
Λεγε μου για εκεινα που σε εκαψαν..
Δροσια να δωσω θελω..
Mε καις..
Με πονας..
Με απελπιζεις..
Μα αυτο ειναι η αγαπη..
Την επιλεγω μεσα απο χιλιαδες εραστες..
Την δικη σου..
Εραστης στο ονειρο μου..
Γιατι με ξυπνας Θεε μου?
Γιατι με κανεις μαριονετα σου?
Βαλτου κλωστες στα δαχτυλα..
Δεσε με επανω τους..
Δωσ'του κινηση Θεε..
Θελω να με χορευει..
Μοναχα για την διαλεχτη αγαπη μου..
Οταν εξαντλημενη με αφησει στο πατωμα..
Δαιμονα..
Σηκωσε με να περιφερομαι..
Και σε εκεινον δωσε εκεινη που αγαπαει..

ΥΓ: Μαμα.. Φιλησε με..

ΔΑΙΜΟΝΑ..

Σωσε με..
Ακουσε με..
Νοιωσε με..
Βοηθεια αρχοντα μου..
Ξενε, της ζωης μου τυχαιο..
Εχω μιλησει σε ολες τις ψυχες της ζωης μου για σενα..
Ενενηντα εκατοστα μακρυα απο τον εαυτο μου..
Εκατον εβδομηντα εννεα μιλια μακρυα σου..
Βγηκε ο ηλιος βασιλια μου..
Ομως εγω..
Κρυωνω..
Σπαρταραω σε μια τρεμαμενη γραμμη επανω..
Οριο λεγεται βασανο μου..
ΔΑΙΜΟΝΑ....
Πουλιεμαι...
Δωσε μου το χερι σου και πηγαινε με κοντα..
Σπασε τα ορια..
Δεν εχω νευρα..
Δεν εχω λογικη..
Βρεξε ουρανε μου απαντησεις..
Βρεξε φαρμακο να πιω να κοιμηθω..
Προτιμω μια κολαση μαζι σου..
Μου μιλας για τρελα..
Με τα ποδια εσυ..
Φιλαδελφια Μοσχατο, σε τρεις ωρες..
Με την σκεψη εγω..
Απο εδω εκει σε δευτερολεπτα..
Δρομος αλκοολικος..
Πεταγμα θανασιμο..
Συναισθηματα δυνατα..
Βρεξε ΘΕΕ...
Σας θελω ολους διπλα μου στην πτωση..
Οι σφυγμοι μου..
Ακουγονται στην πολη..


ΥΓ: Μαμα, πες του πως ειμαι δεμενη με αλυσιδες και πρεπει να ζωγραφισει το κλειδι..

Το μεγαλυτερο ψεμα μου..?

Στον δρομο αφηνω τα βηματα μου..
Να ακολουθησουν αυτο που θα θελαν..
Θα'θελες κι'εσυ...
Θα 'θελα κι'εγω..
Και..
Τι ειναι το δικο σου μου λες?
Το δικο μου στο χαριζω..
Ετσι κι'αλλιως αναλωνομαι..
Λαθος..
Παθος..
Ψεμα..
Αληθεια, δεν ειναι ο ανθρωπος..
Ακουσε το μεγαλυτερο ψεμα μου λοιπον αποψε..
Δεν με ενοιαξες ποτε..
Στην ουσια δεν γεμισα ουτε ενα μου κενο..
Σε πιστεψα θανασιμα..
Λυτρωμος σαφως και δεν υπαρχει..
Χαμος ισως..
Μοναδα ο ανθρωπος..
Επτα, μονο τα κακα του κοσμου..
Και η διαρκεια των λεπτων..
Στις ανασες σου..
Τσιγαρα διχως παθιασμα οι σκεψεις..
Μου...
Σου...
Ειχα πει και δεν λεω..
Αλλωστε πως..
Δεν μπορεις..


ΥΓ: Μαμα.. Χαρα σε οποιον πεταει στα υψη..

Παραπονο..

Και στον χαμο και στον λυτρωμο..
Κανεναν δεν ειχα ποτε εγω..
Ενα παραπονο ειναι μονο..
Χωρις καμια αξια..
Χωρις καμια υποχρεωση..
Χωρις λεξεις..
Χωρις σκεψεις..
Ολα μηχανικα..
Γιατι?
Κοιταξα με τα ματια μου στον καθρεφτη..
Καπου εκατο ετων με ειδα..
Γι'αυτο..
Ωστε γι'αυτο...

ΥΓ: Μαμα..γερασα..

Απων..

Με αφησες να καιγομαι μονη μου..
Με αφησες στο παρα μια..
Στο παραπερα δεν με πας..
Αδιαφορεις..
Μια κανατα ρακομελο θυμαμαι..
Την τελευταια καληνυχτα..
Το τσιγαρο που δεν αναψε ακομα μαζι σου..
Εσβησε..
Η επαφη με το τασακι θανασιμη..
Στην καφτρα του, μικρες αληθειες..
Αιωρουμενες..
Σταχτη...
Σιωπες..
Στιγμη, στιγμη..
Ξημερωνει..
Μην μου χτυπας τα μεσανυχτα..
Αγρια τα συναισθηματα μου..
Και εσυ..
Απων..

ΥΓ: Μαμα, το ηξερα..Ομως γιατι?
(Αναπαντητο)..

Η ιστορια του κανενα..

Δεν γεννηθηκε ποτε..
Καπου εκει στο πουθενα του κοσμου..
Ακεφαλος..
Ακαρδος..
Αμμεσα επικινδυνος απο ανυπαρξια..
Δεν τον πηρε αγκαλια μανα..
Ανυπαρκτη..
Ακαρδη..
Αμμεσα επικινδυνη απο την δικη της ανυπαρξια..
Δεν εκλαψε ποτε για το ασπλαχνο της..
Δεν ειχε ματια να δει..
Δεν ειχε στομα να μιλησει..
Να φιλησει..
Ολα....
Ανυπαρκτα..
Μεγαλωνε πραγματικα σε μια δικη του ανυποστατη..
Ναι ανυποστατη..
Υπαρξη..?
Ζουσε εναν θανατο ζωντανος..
Τον γιορταζε σαν ευλογια..
Ειχε πεθαμενα γεννεθλια καθε δωδεκα Νοεμβρη..
Και οταν εσβηνε τα ονειρα που ποτε δεν ειχε..
Ετρωγε ενα κοματι απο την γλυκια του αηδια..
Σκουπιζε τα σαλια του πανω στο μανικι και εψαχνε..
Τι εψαχνε?
Κατι να πιει..?
Η μηπως καπιον να τον καταπιει μπας και γινει καποιος..
Βρεθηκα εγω και θυσιαστικα..
Μαα..


ΥΓ: Μανα.. Ενας αντρας.. της μιας βραδιας ηταν..Πουτανακι με αρχιδια πως να στο πω?

Με καταπια η αθλια..

Ογδωντα μολις εκατοστα μακρυα απο τον εαυτο μου..
Ζωγραφιζω στον χωρο μου την αποσταση..
Σπαει η κιμωλια και τρεχουν δακρυα.
Δεν θα τα καταφερω ποτε να πιασω το τηλεφωνο..
Παω κοντα και φευγει..
Ολα ξεκινησαν απο τοτε..
Ποτε?
Ανοιγω τρυπες σε ενα πατωμα..
Βυθιζομαι μεσα ως το κεφαλι..
Βουρκος το εγω μου..
Με καταπια η αθλια..
Μην με διαβαζεις..
Μην με ακους..
Θα σε παρω μαζι μου..
Θα σε κολλησω..
Σχιζοφρενεια..

ΥΓ: Μαμα.. Εχω παρει φωτια.. Σβησε με!

Σαν εσενα κι εγω..

Εικονικη πραγματικοτητα..
Οχι..
Δεν το επιτρεπω..
Αν με ζητας..
Αν με θες..
Αν με πονας..
Αν με νοιαστικες μια φορα καταραμενη..
Θα ερθεις εδω..
Επικοινωνια..
Θεια κοινωνια..
Υπεραδυναμια..
Σε τι?
Σε ποιον?
Γιατι?
Απο..?
Δεν καταλαβαινω τιποτα..
Ειμαι ενα γεννημενο τερας..
Σαν εσενα..
Τι να μου πεις...?



ΥΓ: Μαμα.. Μαμαααα..

Αποφασιζω ο,τι...

Θα δωσω τελος στην ανιαρη στην ζωη μου..
Τροποι..
Πολλοι....
Κοβω το τσιγαρο και το αλκοολ..
Κοβω την κυκλοφορια των λεξεων και των σκεψεων..
Κοβω το νημα της ανυπαρκτης ζωης..
Μαζι σου..
Κοβω τον λαιμο του πετηνου που με φωναζει το πρω'ι'..
Κοβω τα καλωδια της εγκλειστης πραγματικοτητας..
Πρεπει να την δω καταματα..
Ανακοπη..
Αναδρομες..
Αλλες ζωες..
Χειροτερες απο την τωρινη..
Θα ζησω στα σκατα, για να πονεσω λιγοτερο στην αλλη μου ζωη..


ΥΓ: Μαμα.. Ολα ειναι δρομος..

Που εισαι?

Με τα ονειρα μπλεχτηκα και χρεωθηκα..
Χρεος που δεν ξεπληρωνεται απο τσεπη αδεια σε ελπιδα..
Οτι απομεινε στην ζωη μου..
Ειμαι εγω...
Ισως..
Κι εσυ..
Αλλα ποιος εισαι?
Που εισαι?
Ενας αερας καυτος φυσιξε πανω μου..
Απο το χωμα εβγαινε ελευθερια..
Με πηρε μεσα του και με σηκωσε..
Λιγες στροφες και στο κατεβασμα ζαλαδα..
Τωρα κατευθυνσου στην σωστη επιλογη..
Ετσι λες?
Ετσι λεω..
Καποια βηματα εκανα..
Πατησα λαθος και επεσα..
Τωρα σηκω..
Μπα..
Θα κατσω να κοιτω τους ορθιους..
Οταν σηκωθω θα γελασω με την εντυπωση που μου ειχαν δωσει..


ΥΓ: Μαμα ειναι τοσο αστειο να τους περνας για ψηλους..

Κανε πως..

Υπαρχει προορισμος..
Αληθινος?
Ψεμματα?
Πρεπεις να το παρω αποφαση..
Σαν το κρυο που εχει αποψε..
Ετσι ειναι η ζωη μου..
Αργα..
Ειναι αργα..
Και δευτερη φορα..
Δεν εχει..?
Αν αποψε πεθαινα..
Θα γενιομουν παλι..?
Θα ανεπνεα ποτε?
Θα αγαπουσα?
Τι..
Κανε πως με αγαπας..
Κανε πως μου μιλας..
Κανε πως υπαρχω..
Κανε με να κανω..
Καλο σε εμενα..
Και μετα..


ΥΓ: Μαμα.. και μετα.. Ξυπνα με..

Καιγομαι..

Μεσα στον κηπο μου φυτρωσα και εδω θα θαφτω..
Στιγμη, στιγμη, βραδιαζει..
Βλεπω τα σαλιγκαρια τοσα χρονια που σερνοντε για να φτασουν στο πρωτο ποδι που θα τα ξαντεριασει..
Κι'εγω θελω να ειμαι εδω..
Να πω ΜΗ..
Θελω να ανοιγω το στομα μου και να πινω αγιασμο την βροχη..
Να με καιει ο ηλιος και να γινομαι ολοκαυτωμα..
Να με λουζει το φεγγαρι με μαγια..
Μαγεια..
Μαλακια..
Προχθες ρακι..
Χθες κρασι..
Αποψε τσιπουρο.
Και τα δαχτυλα μου, ματωσαν τα ματια μου..
Εγω θα με πονεσω..
Εγω θα με ποναω απο εδω και περα..
Αλλος..
Κανεις..
Τα χειλη μου καινε..
Τα χερια μου ματωμενα πονανε..
Τα ποδια μου ακινητα απο την ελειψη εμπιστοσυνης..
Και μια ηδονη με διακατεχει..
Θελω να ουρλιαξω..
Κατεβα κατω διαολε..
Θελω να μου κανεις ερωτα και μετα να με πουλησεις στον συμπαν..
Θελω ανασες καφτες να σκορπαω οταν σκορπιεμαι..


ΥΓ: Μαμα.. καιγομαι..

Σε αγαπαω γιατι μπορω..

Παλι στο ονειρο Κατερινα?
Παλι στο τιποτα?
Παλι..
Ναι..
Σε αυτην την ζωη θα ξεπληρωσω και για την επομενη..
Τι δεν καταλαβες?
Ενεργεια..
Παρενεργεια..
Δειξε μου τα χρωματα..
Στασου στο γκρι..
Δωσε μου πεντε λεπτα..
Στασου διπλα μου..
Σε βλεπω μακρυα μου..
Και σε αγαπαω..
Σε αγαπαω γιατι με κοιταζω στον καθρεφτη..
Σε αγαπαω γιατι δεν με βλεπω ασχημα..
Σε αγαπαω γιατι πλενω την ψυχη μου..
Σε αγαπαω γιατι την μοσχοβολαω..
Σε αγαπαω γιατι δεν υπαρχουν αποστασεις οταν μου μιλας μεσα απο το τιποτα..
Σε αγαπαω γιατι βρηκα νοημα στην κακομοιρια..
Σε αγαπαω γιατι μπορω να λεω σε αγαπαω..
Και σε μισω..
Σε μισω γιατι σε αγαπαω τοσο πολυ..
Σε μισω εννοια μου, γιατι δεν με γλυτωνεις..
Σε μισω για να μπορω να κλαιω..
Ευλογια μεγαλη και αυτη..
Σημερα..
Ισως αυριο..
Λεω τωρα..
Να παιξουμε στα ζαρια την τυχη μου..
Εσυ θα κερδισεις κι'εγω θα χασω..
Τυχη ατυχη θα πω..
Κι'εσυ θα πιεις ενα ποτηρι στην υγεια της παρανοιας..


ΥΓ: Μαμα.. παρανοω, παραπατω...

Αποψε

Μια ζε'ι'μπεκια γυρω μου εριξε η νυχτα..
Την χαζεψα σαν πεινασμενη γκομενα..
Την φλερταρα με το τσιγαρο κολλημενο στα χειλη μου..
Με παθος καταπια μονομιας το τσιπουρο μου και σηκωθηκα..
Λιγα βηματα εσουρα και πιαστηκα απο πανω της..
Μου εγνεψε προστυχα και στοιχηματησα..
Αποψε τα παιζω ολα η τιποτα..
Τιποτα μου απαντησε η τσουλα..
Τιποτα παραδεχτηκα..
Το ολα μεσα του ειναι πορνη μου..

ΥΓ: Μαμα την καιω..

Κοιτα μας..

Σημερα ειναι το μεγαλο κολπο..
Εχω μερες που καθομαι και το σκεφτομαι..
Διπλα στην κεραια του σπιτιου την εχω αραξει..
Παρεα του κανω..
Δεν βρεθηκε ουτε ενας να του δωσει τα φαρμακα του και ηταν ανησυχος..
Ουτε εγω του τα εδωσα..
Αλλα τον στηριζω βλεπεις..
Τον κραταω αγκαλια σφυχτα..
Σταζω αγαπη ανθρωπε..
Τα χρονια φευγουν ναι..
Αλλα γυρνουν παλι..
Με αναμνησεις..

Δεν ειναι μαγκα μου ο κοσμος ιδανικος..
Εγω ειμαι εδω ομως για 'σενα..
Να μου μιλας..
Στα ξαφνικα θα σου δινω φιλια..
Αγαπα με..
Σε αγαπαω..
Ειμαι ακριβη για σενα?
Ειμαι φθηνη για εκεινους..
Ελα να σου ψυθιρισω κατι στο αυτι..
Ελα..
Και μετα..
Ας πεσουμε..


ΥΓ: Μαμα θα πεσω μαζι του.. Για να δει πως σηκωνονται μετα..

Μαλακες..

Μια θεατρικη παρασταση ειναι η ζωη μας..
Πρωταγωνιστες οι ετσι..
Κομπαρσοι οι αλλιως..
Και εμεις...
Το σανιδι..
Μας πατουν ποδια πρωτων και δευτερων..
Ναι παρακαλω..
Η αυλαια μονο πανω μας εχει αξια αθλιοι..
Φαντασου να ανοιγοκλεινε σε δρομους..
Μαλακες τι κανετε?
Αχρηστοι ξεκουμπιστειτε απο την μεση..
Τραβα μωρη πατσαβουρα πλυνε τα πιατα σου..
Και οι μουτζες.. Χειροκροτημα !!
Ειναι και εκεινοι που μας ''γλυφουν'' , για να καθαρισουμε..
Σαν προσωπικοτητες..
Πως αλλιως?
Μας σφουγγαριζουν τις νυχτες που οι διασημοι, πανε να πεθανουν καπου..
Και τι.. Τους περασες για θυματα τους καθαριστες?
Φτυνουν πανω μας, για να καταραστουν τους ετσι κι'αλλιως..
Κι'οταν ξημερωσει..
Ερχεται εκεινη η θεατρικη ομαδα των μικρων και ασημων..
Εκεινη που θα γινει Θεος επανω μας, για να αναρωτηθουν το γιατι κατα το μεσημερι..
Γιατι δεν μας δινει αξια αυτο το σανιδι?
Και εγω αποψε σαν μια ταβλα του..
Θελω να απαντησω το εξης..
Γιατι κατα βαθος, μου αρεσει η δοξα..

ΥΓ: Μαμα, η δοξα, ειναι σαν την πετρα στο νερο..
Κανει κυκλους μικρους, μετα πιο μεγαλους, πιο μεγαλους, πιο μεγαλους..
Και μετα..
Μπου!!
Χανονται..

Θελω να ειμαι μεσα σου..

Που πηγες?
Γιατι χαθηκες?
Που σεριανιζεις? 
Πως βαστας και λειπεις?
Εσυ ακουγες τα ψιθυρισματα της ψυχης μου και εκλαιγες.. 
Εσυ μονο.. 
Εσυ οπλιζες το χερι μου οταν εγραφα.. 
Τωρα γραφω κενος,δεν μου ανηκουν οι λεξεις,δεν με υπακουν..
Τωρα πινω χωρις σου και φωτογραφι-ζω τον αποντα..
 Πληγωθηκες οταν σε ειπα αυλικο του πονου..
Δεν μιλησες.. Ουτε οταν σε εχρισα Βασιλια των Ηλιθιων εκεινο το βραδυ της σιωπης.. 
Δεν σαλεψες,μοναχα εφτυσες στα μουτρα μου ενα πικρο μειδιαμα..
Βαλθηκα να καταστρεψω το προσωπο σου..
Ηθελα να εισαι ασχημος,ηθελα να εκτιμησουν και οι σαυρες αυτο που κρυβοταν απο πισω του..
Και τα καταφερα μια χαρα..
Σε καταστρεψα,χαλασα το προσωπο σου.. 
Μην γελιεσαι,οι σαυρες τρομαξαν..
Εφυγαν οπως κανουν παντα οταν κατι τους φοβιζει,οταν κατι τους χαλαει την βλακωδη ομορφια τους..
Δεν αντεχα να σε βλεπω ετσι,ραγιζα μερα με την μερα.. 
Και σε σκοτωσα για να μην βλεπω να πονας,για να χαρουν οι σαυρες..
Φυσα αυτο το βραδυ.. Απο καπου μακρια ερχεται η μυρουδια της βροχης..
Μεσα στις σταλες της κρυβεσαι εσυ..
Κι εγω φοβαμαι.. 
Μια λεξη ανεβοκατεβαινει συνεχως και μου πνιγει τον λαιμο.. 
Συγχωρα με εαυτε μου..

Γιατι μου τα λες αυτα? 
Γιατι ζητας συγχωρεση απαντησε μου..
Τι θα'μουν στα αληθεια ρωτησες?
Τι θα γινομουν χωρις εσενα?
Αερας νεκρος..
Απνοια..
Δεν θα ειχα σωμα να κατοικω..
Απαντησε μου ποσες φορες με ενοιωσες στα αληθεια?
Πως μπορεσες να σκεφτεις τον θανατο μου χωρις εσενα?
Ζω.. Αντεχω..
Κοιτα με ξανα την ωρα που στεκεσαι ορθιος..
Κοιτα.. Με κοιτουν και οι σαυρες..
Δεν εφυγαν..
Περιμενουν να με δουν μονο μου..
Εσυ να μην υπαρχεις για να με καταπιουν..
Δεν θα ειμαι τοσο δυνατος μακρυα σου..
Δεν θα ειμαι εγω...
Ανασα βαθiα παρε μεσα στην βροχη..
Μαζι με τις σταλες της να καταπιεις και εμενα..
Θελω να ειμαι μεσα σου..
Με ακους..?
Ααααααααααα...
Ακους??

ΥΓ: Μαμα, Κατα τον Δαιμονα εαυτου..

Σε εσενα μιλαω τερας μου..

Σε εσενα μιλαω..
Σε εσενα που με κοιτας απο την κλειδαροτρυπα.
Με βλεπεις την ωρα που κανω μπανιο..
Την ωρα που βαζω τις κρεμες μου..
Βλεπεις τους εραστες φοβους μου αλλα δεν καταλαβες πως δεν σε αφορα κανενας..
Μου εισαι τοσο αδιαφορο ον...
Μπορω να πω πως σε λυπαμαι κιολας..
Δεν εχεις μουτρα και αναζητας το δικο μου προφιλ, για να γινεις κατι..
Εισαι κατι..
Σιχαμενο..
Αηδια δηλαδη..
Πως να στο εξηγησω?
Πεθαινεις να μπεις στο μυαλο μου, να ρουφηξεις ιδεες..
Ιδεες ειναι τερας μου..
Δεν ειναι κωλοχαρτο που σκουπιζεις τα μουτρα σου..
Ειναι η ζωη μου..
Η κοσμοθεωρια μου..
Και αν κατι θες να μαθεις για 'μενα..
Μπορω κατι λιγα να στα πω...
Αν βεβαια σου δωσω ποτε μια τοση δα αξια..
Σε τρελαινω το ξερω..
Συγχωρα με για να μπορεσεις να κοιμηθεις αποψε..
Μην μπεις στον κοπο σε παρακαλω να ξαναχτυπησεις..
Μιλα μου εδω..
Κι'εγω θα σε φτυσω..

ΥΓ: Μαμα.. Ξανα γεννησε με να τρελανω κι'αλλους..

Να σου πω μια ιστορια?

Του Χόρχε Μπουκάι, από το βιβλίο “Να σου πω μια ιστορία”

Ο άνθρωπος εκείνος είχε ταξιδέψει πολύ. Στη ζωή του είχε γυρίσει σε εκατοντάδες χώρες, αληθινές και φανταστικές… Το ταξίδι που θυμόταν περισσότερο ήταν η σύντομη επίσκεψή του στη Χώρα των Μεγάλων Κουταλιών. Έφτασε τυχαία στα σύνορά της. Στo δρόμο απο την Αμπελοχώρα προς την Παραϊδα, υπήρχε μια μικρή παράκαμψη προς τη Χώρα των Μεγάλων Κουταλιών. Επειδή του άρεσαν οι εξερευνήσεις, πήρε εκείνο το δρόμο. Ο δρόμος ήταν όλο στροφές και κατέληγε σ’ ένα τεράστιο απομονωμένο σπίτι.

Στην πόρτα μια πινακίδα έγραφε:
ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΚΟΥΤΑΛΙΩΝ
ΑΥΤΗ Η ΜΙΚΡΗ ΧΩΡΑ ΕΧΕΙ ΜΟΝΑΧΑ ΔΥΟ ΑΙΘΟΥΣΕΣ,
ΤΗΝ ΜΑΥΡΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΣΠΡΗ. ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙΣ,
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΤΟ ΔΙΑΔΡΟΜΟ ΩΣ ΤΗ ΔΙΑΚΛΑΔΩΣΗ ΤΟΥ.
ΣΤΡΙΨΕ ΔΕΞΙΑ ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙΣ ΤΗ ΜΑΥΡΗ ΚΑΜΑΡΑ
Ή ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΕΙΣ ΤΗΝ ΑΣΠΡΗ.

Ο άνθρωπος προχώρησε στο διάδρομο και στην τύχη, έστριψε πρώτα δεξιά. Ο νέος διάδρομος είχε μήκος καμιά πενηνταριά μέτρα και κατέληγε σε μια τεράστια πόρτα. Μόλις έκανε τα πρώτα βήματα, άρχισε να ακούει τα αχ-βαχ και τα βογκητά που έρχονταν απο το μαύρο δωμάτιο.

Για μια στιγμή, οι κραυγές πόνου και στεναχώριας τον έκαναν να διστάσει, όμως, αποφάσισε να συνεχίσει. Έφτασε στην πόρτα, την άνοιξε και μπήκε.
Γύρω απο ένα πελώριο τραπέζι κάθονταν εκατοντάδες άτομα. Στο κέντρο του τραπεζιού έβλεπες τους πιο λαχταριστούς μεζέδες και, μολονότι όλοι βαστούσαν απο ένα κουτάλι που έφτανε ως στο κεντρικό πιάτο, πέθαιναν της πείνας! Ο λόγος ήταν οτι τα κουτάλια τους είχαν διπλάσιο μέγεθος απο τα χέρια τους και ήταν κολλημένα στις παλάμες τους. Μ’αυτόν τον τρόπο, όλοι μπορούσαν να φτάσουν το φαγητό αλλά κανένας δε μπορούσε να το φέρει στο στόμα του.

Η κατάσταση ήταν τόσο απελπιστική και οι κραυγές τόσο σπαραξίκαρδες, που ο ταξιδιώτης έκανε μεταβολή και βγήκε τρέχοντας απο τη σάλα.Γύρισε στον κεντρικό διάδρομο και τράβηξε προς τ’αριστερά, προς τη λευκή αίθουσα. Ένας διάδρομος ίδιος με τον προηγούμενο κατέληγε σε μια παρόμοια πόρτα. Η μοναδική διαφορά ήταν οτι στο δρόμο δεν ακούγονταν ούτε βογκητά, ούτε παράπονα. Όταν έφτασε στην πόρτα, ο εξερευνητής έπιασε το πόμολο και την άνοιξε.
Εκατοντάδες άτομα κάθονταν πάλι γύρω από ένα τραπέζι, παρόμοιο μ’εκείνο της μάυρης κάμαρας. Πάλι στο κέντρο υπήρχαν εκλεκτές λιχουδιές και όλοι στο χέρι τους είχαν στερεωμένο ένα μακρύ κουτάλι. Εκεί όμως κανένας δεν παραπονιόταν ούτε έκλαιγε. Κανένας δεν πέθαινε στη πείνα, γιατί ο ένας τάιζε τον άλλον!

Ρετσινια κληρονομια τα πρεπει...

Πρεπει να καθησεις κοντα μου και να με ακουσεις..
Ειναι η πρωτη φορα και η τελευταια, που κανω ετουτο εδω..
Δεν δεχομαι κρυφτο..
Εδω, στην καρεκλα διπλα μου..
Θα σε κερασω κρασι με δακρια, να δεις την γευση τους..
Θα σου δωσω ψυχουλα απο το ψωμι που μας εδωσες..
Να δεις τι ειναι πεινα..
Θα ακουσεις τις δικες μου δεκα εντολες..
Και θα μου πεις μετα τι νοιωθεις..
1. Δεν θα υπαρχει αλλος να πιστευετε σε αυτον, εκτος τον ανθρωπο..
2. Δεν θα λατρεψετε ειδωλα, παρα μονο τις ψυχες..
3. Δεν θα προφερετε το εγω σας, πριν δειτε το εσυ τους..
4. Να θυμασαι τις μερες ενος ετους ολες, για να τις αφιερωνεις στο συναθρωπο..
5. Να τιμας τους γονεις, οχι γιατι εγω το λεω αλλα για οσα, εκεινοι εκαναν..Να τα βλεπεις, να τα ξεχωριζεις, να τα αγαπας..
6. Δεν θα φονευσεις καμια ψυχη, καμια υπαρξη, καμια ιδεα, κανενα θαυμα μου..
7. Δεν θα μοιχευσεις γιατι δεν θα σε εχω αφιερωσει ολοκληρωτικα ποτε πουθενα..
8. Δεν θα κλεψεις καμια συνειδηση απο την λιστα των σωστων για να κοιμασαι τις νυχτες..
9. Δεν θα πεις ψεμματα σε εσενανε ποτε..
Δεν θα δεις ποτε την αληθεια ετσι..
10. Δεν θα επιθυμησεις οσα οι αλλοι εχουν, διοτι δεν εχουν τιποτα..
Φροντισες για ολα αυτα εσυ?
Και με αφησες να κατεβαζω το κεφαλι οταν σου ζηταω ελεος..
Θα τους αφησεις αποψε να πουν πως δεν σε σεβομαι..
Γιατι μας εκανες τοσο ισχυρους στην αποψη..
Για να μας κλεισεις τα ματια στην συνειδητοποιηση..
Και σε φοβαμαι πιο πολυ απ'οτι σε πιστευω..
Και νοιωθω ενοχη γι'αυτο που λεω..
Σε κοιτω στα ματια και θελω να δω οσα λες μεσα σου..
Ειμαι απιστη Θεε μου?
Αυτο θελεις να πεις?
Τοτε γιατι σου μιλαω αποψε?
Γιατι σε βλεπω διπλα μου?
Πιες μια γουλια απ'τα δακρυα..
Δεν ειναι δικα μου αυτα Θεε μου..
Τα μαζεψα αυτα τα τριαντατρια χρονια, απο καθε δημιουργημα σου..
Ακομα και απο τα λουλουδια..
Κοιτα ποσοι εχουν πονο διπλα μας..
Παρε μια γευση πικρας, γιατι το σπλαχνο σου την γευτικε ολη χωρις αποτελεσμα..
Και σε ολα αυτα και σε τοσα αλλα, μου λες πως ειχαμε και εχουμε την ελευθερη βουληση..
Ποια?
Ρετσινια κληρονομια τα πρεπει...
Πρωτος τα εθεσες και τα κετεθεσες..
Και εμενα, θα με πουνε απιστη..


ΥΓ: Mαμα.. Πιστευω εις εναν Θεον πατερα παντοκρατορα..
Ποιητην ουρανου και γης..
Ορατων τε παντων και αορατων..

ΑΝ τολμησεις..

Αν τολμησεις να μην με σεβαστεις ξανα..
Αν τολμησεις να με κοιταξεις ξανα ετσι..
Αν τολμησεις λεω..
Σκασε και κατσε κατω..
Να με υποτιμησεις ξανα..
Αν..
Αν λεω..
Δεν ακουσεις ποτε ξανα να σου λεω μεινε..
Τοτε να ξερεις..
Να ξερεις αθλιε..
Οτι θα σε χτυπησω εκει που πονας..
Στο τιποτα σου το μεγαλο..
Παλιο μαλακα!!

ΥΓ: Μαμα, φυγε γιατι τρελαθηκα..

Συγγνωμη εαυτε μου..

Ποναει η ψυχη μου αποψε..
Διψασα και ξεδιψασα με ενα ποτηρι κρασι..
Αναψα μεσα μου πονο και δεν εχω καποιον να μιλησω..
Οχι οχι..
Δεν ειναι αυτο..
Απλα να..
Τι να τους λεω κι'ολας..
Το τσιγαρο μου λιβανιζει και ο καπνος ξυπνησε τους δαιμονες..
Καθησαν κοντα μου και χαζεψαν την καταντια μου..
Σε λιγο αρχισαν να με βασανιζουν..
Τυψεις για οσα δεν εκανα..
Ενοχες για εκεινα που αφησα να φυγουν..
Τα χρονια μου κυριως..
Τον Αγγελο μου τον εχω καλα φυλαγμενο στο κρεββατι του..
Μην μου τον πειραξετε..
Ανθρωποι πανε κι'ερχονται..
Ας επεφτε καποιος στο μπαλκονι μου..

Με καιει μια φωνη και αυτη δεν ειναι η δικη μου..
Ουτε αυτη το ξερει..
Δεν της εχω εμπιστοσυνη αλλωστε..
Χαθηκε και εκεινη τοτε..
Ποτε?
Τοτε, τι δεν καταλαβες?
Και το κρασι κυλαει απο τα χειλη μου και σταζει στο στηθος μου επανω..
Εισπνεω στιγμες και εκπνεω συγγνωμες..
Προς την ιδια μου την υπαρξη..
Συγγνωμη Κατερινα..

ΥΓ: Μαμα μου.. Καλη μου μαμα.. Ποναω..

Ενα πηδημα..

Ταξιδεψα αποψε και παλι..
Φορεσα ενα ζευγαρι χαρτινα παπουτσια..
Τα ειχα ζωγραφισει καποτε, για ενα παιδι..
Με ειχε κοιταξει στα παπουτσια θυμαμαι και οχι στα ματια..
Μαλλον σκεφτηκε πως θα ντρεπομουν αν με καρφωνε σε αυτα..
Τα μονα που με κανουν να ντρεπομαι ειναι τα μικρα διποδα..
Μολις σκεφτω πως κατι θα με ρωτησουν..
Τρεχω..
Να κρυφτω θελω ανθρωπε..
Δεν εκανα τιποτα γι'αυτα..
Ουτε για τα δικα μου θα κανω ποτε..
Ενα πηδημα ηταν μοναχα..
Σκεψου το..
Σε τι κοσμο ηρθαν και ερχονται?
Σε κοσμο προστυχο,αγριο και διχως αισθηματα..
Σαν το πηδημα μας..
Γιατι ταραζεσαι?
Στο ψυγειο εχει ταραμα καημενε μου..

ΥΓ: Μαμα, καψε το σπιτι..

Αφεντικο στην σκεψη μου..εσυ!

Μετρησα Βασιλια μου και αποψε τις πετρες στα σοκακια που περπατησες..
Ολες με κοιτουσαν με τα ματια σου, μεσα στα δικα μου..
Ποσες οι νυχτες που καθρεφτισες τα ματια αυτα επανω τους?
Ποσες οι δικες μου?
Λιμνες τα δακρυα, που ενωθηκαν και εγιναν ενας χειμαρρος..
Χειμαρρος που με επνιξε αποψε Αρχοντα μου..
Και στον τωρινο μου θανατο, σε θελω μεσα Κυριε μου..
Εχουμε φυγει απο τα ψεμματα, δεν το δες?
Ακου τις αληθειες μου Βασιλια μου..
Ακουσε τες..
Σε εκεινη την ζωη, ειμασταν ξενοι...
Σε ενοιωσα ψυχη μου, μα δεν μπορεσα..
Δεν μπορεσα αφεντικο στην σκεψη μου να σου το εξηγησω..
Ειναι βλεπεις και το εσυ που δεν καταλαβε..
Και τωρα θελω να πιεις μαζι μου..
Μην μου μιλας αν δεν μπορεις..
Κοιτα με στα ματια μονο..
Ασε αυτα να τα πουνε ολα και οταν τελειωσουνε..
Ελα να δωσουμε τα χερια σαν να κλεισαμε την ωραιοτερη συμφωνια μας..
Οι ψυχες μας μπορει να μην ειναι στα κορμια μας τωρα..
Το ξερεις?
Χορεψε με..

 http://www.youtube.com/watch?v=v5-SW4Im7do

ΥΓ: Μαμα.. το ξερει?

Γεννηθηκα εναν Απριλη που δεν θυμαμαι..
Δεν βρισκω να θυμαμαι κανεναν απο τοτε Απριλη..
Ας με γεννουσες καποια Χριστουγεννα μανα..
Σαν εκεινα τα τελευταια, που δεν ξεχασα απο τοτε..
Τι σημασια εχει αν ειμαι μεσα στην καρδια της ανοιξης γενημενη οπως μου ειπες ξενε μου?
Ατελειωτοι χειμωνες η ψυχη μου..
Βιολια..
Κερια..
Αγγιγματα..
Ανασες..
Προσωπα απροσωπα..
Καθρεφτες σκεπασμενοι με σεντονια..
Επιπλα στην σκονη κι εσυ...
Κρεμεσαι'' στραβωμενα'' απο τοτε στον τοιχο..
Σε ''εφτιαξα'' λιγο και γυμνη χορεψα μπροστα σου..
Κρασι λευκο σε ποτησα και κατεβηκες απο το καδρο..
Κοιτα τα γραματα μου... Προχωρανε σαν να θελουν να βγουν απο την οθονη σου..(προβαδισμα)
Οπισθοχωρηση..
Τα χερια σου με καινε αποψε και μην τα βαζεις δηλα στις τσεπες..
Με φιλας και τρεμω..
Ιδεα μου, δεν ειναι..
Και οσα ψυθιριστα μου λες..
Ωδυνες στην ψυχη μου..
Ηδωνες στο κορμι μου σου λεω..

ΥΓ: Μαμα, ηταν εκεινος ο Δεκεμβρης φωτια..

Κυριε μου, γιατι καθεσαι μοναχος;

Πως με ποναει η νυχτα αυτη..
Φορεσε τα μαυρα της, χωρις να με σκεφτει λιγακι..
Κυριε μου, γιατι καθεσαι μοναχος;
Ποσα περνουν απο το μυαλο σου αποψε μου λες;
Το χερι σου με δυσκολια σηκωνει το φαρμακι..
Σταζει δροσια φλογισμενη στα χειλη σου κι' εγω...
Κι'εγω...
Κρυφτικα πισω απο το σπιτι στην γωνια, να σε κοιτω να μαρενεσαι..
Οχι, δεν ξερω τι μου λες..
Νοιωθω μονο, το πλακωμα εκεινο που εχεις στο στηθος..
Ποναει περαστικε μου Κυριε και η δικη μου η καρδια..
Τι σημασια εχει που δεν σε μυρισα..
Τι σημασια ειχε αλλωστε το δεν σε ξερω..
Ουτε εγω με ξερω μα ποναω για μενα Κυριε μου..
Μια γκριζα εικονα σου κραταω και σκεφτομαι να πλησιασω..
Δεν εχω λογια πολλα..
Ποτε δεν ειχα..
Μονο να...
Εχω κατι, που δεν ξερω αν σε ενδιαφερει..
Ειναι μια μικρη κουβεντα και μια πικρη αγκαλια..

ΥΓ: Μαμα, δεν τo ειχα σκεφτει ετσι..

Γυροβολιες..

Θελω να γυρισω στο σπιτι και να εισαι εκει..
Θελω να γελασω, επειδη δεν το 'χα προνοησει..
Θελω να περασω απο το στενο σου και να μου στειλεις τις ματιες σου..
Να τις αρπαξω και να πω..
''Επ, ολα καλα?΄΄
Με φωνη δανεικη, γιατι σε γουσταρω..
Να απομακρινομαι σκεπτομενη να γυρισω πισω..
Να σου πω πως..
Μεγαλωσαμε, δεν ειμαστε παιδια και γνωρισα καποιον που με Αγαπαει..
Του εδωσα το ονομα σου και την μορφη σου..
Του ζωγραφισα τα ματια σου και τον κοιμιζω, πανω στην καρδια μου..
Αναστεναζω και η πνοη μου τον φυσα και τον σκορπα στον χωρο.
Κι'εγω..
Εγω γελαω γιατι δεν σε ειχα φανταστει σαν μια σελιδα της ζωης μου..
Τι χαζη..
Και τωρα που περασε ο καιρος, βρωμαω αλκοολ και χημειες..
Θα κανω σταση στο παλιο μας τιποτα..
Ισως δω να περναει καποιος που δεν σου εμοιασε καθολου και να τον λατρεψω..


ΥΓ: Mαμα, γυριζει γυρω μου και δεν με βλεπει..

Ποσο θεατρικα..

Στου χρονου την αναδρομια και μεσα σε μασκες απο εγω,φανηκες.. Κι ηταν σπασμενα τα φτερα σου,αγελες πληγων λεηλατησαν την ψυχη σου,μα δεν φοβηθηκες.. Μοναχα να,δεν στο 'πα,σαν κανω να πεταξω,πεφτω.. Σαν σου δωσα τα φτερα μου ορφανεψα,μα στιγμη δεν μ'ενοιαξε.. Μου φτανε μονο να γελας..
Στου χρονου την αναδρομη, μεσα απο γιαλινα προσωπα περασα..
Και ναι, μου ειχαν σπασει τα φτερα..
Οχι μονο απο τις αγελες των πληγων που με λεηλατησαν..
Ηταν βλεπεις κατι ακομα, που κι'εγω δεν στο ειχα πει..
Δεχτηκα χωρις ενοχη τα φτερα σου και τωρα...
Και τωρα θλιβομαι που δεν ορφανεψα εγω απο την αλαζωνεια μου..
Δεν μπορεσα απο τοτε να γελασω..
Βλεπεις, ειχε σημασια για εμενα, να μπορεις να πετας εσυ!!

ΥΓ: Μαμα..

Thou B. & Δεν θυμασαι..

Μια απαντηση γυρευω..

Υπαρχεις φωναζα τις νυχτες και επινα τα δακρυα μου, για να καταλαβω το ''επειδη''..
Δεν ξερω που, ουτε το γιατι..
Και εκει που η εμπνευση μου χανοταν..
Εκεινη την ωρα ακριβως..
Σε ''ειδα''..
Γιατι φορας το χρωμα μου?
Γιατι φιλας το χωμα μου?
Γιατι πινεις ενω καθεσαι εκει, Ο,τι πινω ενω καθομαι εδω?
Γιατι επαναλαμβανομαστε συνειδητα?
Πριν τελειωσει το ονειρο, σου μουρμουρισα τρεις επιτακτικες επιθυμιες..
Θα υπαρχεις..
Θα σε δω..
Θα εισαι αληθεια..
Και σου εδειξα το παραθυρο..
Προσεξε μην μπλεχτεις με την κουρτινα μου σε συμβουλεψα και..
Αιωρεισαι τωρα..
Δεν ξερω αν συμφωνησες..
Δεν ξερω καν που αφηνεις το κορμι σου απο τα τσιπουρα..

Στα ειπα χθες..
Θα στα πω και παλι..

ΥΓ: Μαμα, εχω καπνισει στην Κλοκοβα και παλι δεν ηξερα..

Ο καθρεφτης

Ο καθρεφτης

Ποιος σου ειπε πως δεν υπαρχουν ανθρωποι να Σε Αγαπουν και ας μην σε ξερουν;
Ποιος ειναι αυτος που πιστεψε πως οσα λεω για τις ανυπαρκτες ψυχες, ειναι και η αληθεια;
 Ποιος ειδε μεσα στα ματια μου, οταν χαμογελουσαν μπροστα στην ανωνυμια μας;
Ειναι αυτος που δεν δεχτηκε ποτε να αγαπησει την υπαρξη του σου λεω.. Αυτος που αγαπησε με ορους, θελω και κανονες..
Αυτος ο μικρος, μεσα σε τουτον τον δικο μας, μικροσκοπικο παλιοκοσμο..
Ποιος σου είπε πως δεν υπάρχουν άνθρωποι να Σε μισούν και ας σε ξερουν; Ποιος είναι αυτός που πίστεψε πως όσα λέω για ανύπαρκτες ψυχές είναι  ψέμματα;
 Ποιος είδε μέσα στα μάτια μου, όταν δάκρυσαν μπροστά στην ανωνυμία μας;
Είναι αυτός που δέχτηκε να αγαπήσει μόνον την ύπαρξη του σου λέω.. Αυτός ο "σημαντικός", μέσα σε τούτον το δικό τους, ατέλειωτο και απύθμενο απο κακια κόσμο...
Αυτός που χαρισε το μυαλό του σε μια ιδέα και τον έφαγε ζωντανό κι όμως σκάβει με τα νύχια του το χώμα νομίζωντας πως έτσι απελευθερώνεται... δεν κατάλαβε ο χαζός ότι δε σκάβει προς τα πανω αλλά... προς τα κάτω!

ΥΓ: Μαμα... καταστρεφομαστε..

Χ.Τ & Δεν θυμασαι.

Απλα τρομαζω..

Και αν μια μερα σταματησω να γραφω..
Και αν μια μερα σταματησω να βλεπω..
Και αν μια μερα σταματησω να σκεφτομαι..
Να θυμαμαι..
Να κλαιω..
Να γελαω..
ΑΝ μια μερα, λεω ΑΝ..
Σταματησω να αναπνεω, τι με αυτο?
Εγραψα τοσο βαθεια μεσα σου..
Που δεν θα ξαναβγεις ποτε εξω σου..

ΥΓ: Μαμα, δεν ξεχνιεμαι, απλα τρομαζω..

Εγω γραφω..

Θελω να προσεχεις γιατι σε χρειαζομαι..
Δεν εχει σημασια αν κοιμασαι στο δικο μου το κρεββατι..
Δεν ειχε ποτε..
Δεν με αφορα που εσυ δινεις αγαπη..
Δεν με αφορα..
Θελω να γελας και να σε προσεχεις γιατι σε εχω αναγκη..
Παντα σε ειχα..
Τα χερια σου να τα ζεσταινεις, για να μπορεις να αγγιζεις χωρις μουδιασματα, την καθε σου ευτυχια..
Ναι, το θελω..
Θελω να λες χωρις φοβο, πως αγαπας..
Δεν με νοιαζει ποιον και τι..
Ποτε δεν με ενοιαζε..
Θελω να σε δω μετα απο χρονια, τυχαια σε ενα ονειρο..
Ναι το θελω..
Και τοτε να μου πεις, πως τοσα χρονια, ζουσες μεσ'τον εφιαλτη..
Επειδη ημουν μακρυα σου..
Ναι, επειδη εγω γραφω αυτην την ιστορια..

ΥΓ: Μαμα, λυπαμαι..

http://www.youtube.com/watch?v=U4Jp56wmSLA

 Ωωω!! Κριμα..

 Αργα περπατα στην μαγεια επανω..
Αλλαξε την αληθεια σε ψεμα και πεσε..
Ανοιξε τα ανυρπακτα φτερα σου και ακολουθησε με κατω..
Επειδη ποτε δεν θα μαθεις ποιο ειναι το ''ετσι''..
Εδω ειμαι και σε ακουω να στριγγλιζεις.. Ακολουθησε με κατω..
Βγες εξω απο αυτον τον κοσμο και αργα κοιταξε τον στα βγαλμενα του ματια..
Βρες την φιγουρα σου εκει στα χαμηλα και κοιτα την να πεφτει..
Και ξερεις ποιο ειναι το μαγικο και το αληθινο;
Ωωω.. Το πως με ακολουθησες κατω..
Κριμα!

 ΥΓ: Μαμα, ανεβαινω κατι να σου πω..


 Αρχοντα μου..

 Εγω η ταπεινη, μπροστα σου υποκλινομαι..
 Και εσυ ξερεις πως νοιωθω..
 Ναι, ξερεις πως καιω μεσα μου..
 Αρχοντα μου..
 Ενω σε Αγαπαω, επαψα να σου μιλω τα βραδια και να κοιτω τον ουρανο..
 Σε σπαω καθε σαν νυχτωνει και σε κοματιαζω..
 Καπου εκει κοντα στο ξημερωμα, κλαιω και ψαχνω τα μελη σου..
 Παντα εχει τοσο κρυο και μυριζει ο θανατος μεσα στο δωματιο μου..
 Αλλα θανατος ποιανου αρχοντα μου;
 Σε ξαπλωνω συναρμολογωντας σε Βασιλια της ζωης μου, στο κρεβατι μου μετα..
 Γιατι φαινεσαι τοσο χλωμος;
 Γιατι τα χερια σου ειναι κρυα;
 Γιατι κοιμασαι τοσο βαθια;
 Αρχοντα μου, ηρθα να στα πω αυτα, γιατι φοβαμαι τον ανεμο τις νυχτες..
 Γιατι η σιωπη σου, μου φερεται το ιδιο..
 Και εγω σε Αγαπαω αρχοντα μου..
 Δες με μπροστα σου πως στεκομαι..
 Σαν στεφανι στις κηδειες..
 Γραφω μονο λιγα λογια επανω μου και θρηνω σκορπιζοντας στον αερα..

ΥΓ: Μαμα, Αιωνια δικη του..

Μιλα συλαβιστα, για να σε καταλαβω..

H ψυχη μου χορευει σε πολεμικα εμβατηρια..
Και το φεγγαρι με κοιταζει μεσα σε εναν δρομο, γεματο αυτοκινητα..
Καθε μερα του φωναζω πως δεν ξερω τι να κανω..
Τι αλλο να κανω?
Η ψυχη μου με αφηνει και τρεχει..
Θελει να αναμετρηθει με τον Αρχαγγελο!
Επιθυμω να σε διασκεδασω, μα η καρδια μου δεν με ακολουθει..
Παραιτουμαι την νυχτα αυτη..
Ειδα το ονειρο, που μου εξηγει τελικα, πως ειναι στην αλλη πλευρα..
Μιουζικαλ!!
Και ολο πιο ξεκαθαρα βλεπω, πως δεν καταφερα τιποτα..
Αν προσπαθησεις να μου μιλησεις, ισως..
Ισως, μπορεσω να σε νιωσω..
Μονο.. Μιλα μου συλαβιστα, για να σε καταλαβω!


ΥΓ: Μαμα, ακουσα φωνες και δεν ειναι σχιζοφρενεια, λυπαμαι..

Μην με βουλιαζεις.. Πνιγομαι!

Δεν χρειαζοταν καμια διαπιστωση για να καταλαβω πως δεν με καταλαβες..
Ενστικτο ηταν ολο και παντα μα παντα, απεφευγα να το εμπιστευτω..
Και να (!) η καταληξη..
Αλλαξα το χρωμα στο σαλονι μου και εβαλα, αυτο της ηρεμιας..
Χθες τα ξημερωματα, μου χτυπησε την πορτα η σκεψη εκεινη, που ειχα ενστικτωδως αφησει εξω..
Την κοιτουσα απο την θεση μου και την ακουγα να απειλει το μυαλο μου..
Οχι, αυτην την φορα, δεν της επετρεψα..
Ξαπλωσα ξανα στο κρεβατι μου και πριν με παρει αγκαλια..
Εκλαψα..
Μην με βουλιαζεις, πνιγομαι!

ΥΓ: Μαμα, σωσε με.

Με ανοιχτο το στομα, κοιτουν τον ουρανο..

Διαβολος επισκεπτης..
Επεσα..
Ξενος, στην χωρα των Αγγελων..
Απο μιας αδυναμης αραχνης τον ιστο..
Την νυχτα εκεινη που εβρεχε αστερια..
Αγαπηθηκα απο γκριζα συννεφα..
Με μοναξια αναρρωσα απο την πτωση εκεινη που ειχα, πανω στο δοντι ενος διποδου..


ΥΓ: Μαμα, ειναι λαιμαργοι..

Πετραδια..

Ο,τι και αν ζητησα απο την ζωη..
Το πληρωσα με ψυχη..
Ειμαι εγω και οση και να ειναι η δυναμη μου..
Οση και αν ειναι η αντοχη μου, κανω παρεα με οσα λειπουν..
Απλωσα τα σετονια στον ηλιο, να ασπρισει τον καθε λεκε..
Λεκεδες απο ονειρα..
Λεκεδες απο αναστεναγμους..
Λεκεδες απο μνημες αξεχαστες και λεκιασμενες συνειδησεις..
Μην με ρωτας τι ηθελα να πω με αυτο..
Σιγουρα κατι ενδιαφερον..
Ο καθενας με την μοιρα του..
 Κι'εγω,με την δικη μου..
Δεν την επελεξα, ουτε την αρνηθηκα ποτε..
 Κρυβω το προσωπο μου απο τον καθρεφτη..
 Και αυτο,για να μην στεναχωρησω την υπαρξη μου..
Υπαρχω με τις αξιες μου..
Και ζω, απο τις ανυπαρκτες δικες σου..
Αγορασα πετραδια..
Καθε ενα, εχει την δικη του αξια..
Και το πρωτο..
Το ονομασα Δικαιο..


ΥΓ: Μαμα μου, θα φιαξω το κολιε της ανθρωπιας..

Χθες..

Θυμαμαι οσα δεν θυμασαι σημερα..
Το ασπρο,που σημερα φαινεται γκρι..
Και ακολουθησα τον δρομο..
Κρατησα μια σχετικη ψυχραιμια να ξερεις..
Χθες ματωσα και σημερα ακομα αιμορραγω..
Και ειχα αναγκη να πιστεψω..
Η ζεστη απο την κολαση δημιουργει ατμους στο δωματιο μου..
Και ειναι ενδοθερμη η εξωθερμη τελικα?
Φαινεται να παγωνει καθε φορα που εκπνεω..
Σημερα εκανα το μνημοσυνο σου..
Αναψα ενα τσιγαρο να λιβανιζει τον χωρο..
Ραντισα με αλκοολ τα χειλη μου και φιλησα μια σου φωτογραφια.
Σε τοποθετησα στο χθες  και ευχηθηκα για την ανασταση σου..
Θα κοιταζω στον ουρανο, μηπως δω τα γαμψα σου νυχια..

ΥΓ: Μαμα , τα περιστερια ειναι τα ποντικια του ουρανου..

Τα σαλιγκαρια..

Ο ηλιος φαινεται πισω απο το δαχτυλο μου..
Ξαπλωνω στο χωμα και ακουω τα σαλιγκαρια να σερνονται..
Δεν μοιαζει ο ηχος με το δικο σας συρσιμο..
Δεν ειστε σαλιγκαρια..
Δεν κουβαλατε το σπιτι σας εσεις..
Δεν γιατρευετε τις πληγες των ανθρωπων..
Δεν βγαινετε εξω με την βροχη, ουτε τρωγεστε..
Αυτο με τιποτα..
Τα σαλιγκαρια, κοιτανε το καβουκι τους, ενω εσεις, ποτε την δικη σας καμπουρα..
Σκεφτομαι, μηπως ο Θεος, εκανε καποια λαθη..


ΥΓ: Μαμα , σου εχω πει για τα μανιταρια?

Αγαπημενα μου τερατα.

Εχω τοσα ελλατωματα, οσα δεν ειδες ποτε μαζεμενα, σε καμια πραγματικοτητα..
Σε ποια πραγματικοτητα?
Στα αληθεια, απαντησε μου..
Αγαπημενα μου τερατα..
Λατρεμενα μου τιποτα..
Αυθεντικα πλασματα, φτιαγμενα απο κακια και φθονο..
Στεκομαι ορθια μπροστα σας και σας ρωταω..
Σας κανω την ερωτηση, που δεν εχει απαντηση..
Τι θελετε να ειστε?
Απευθυνομαι σε εσας, γιατι πριν φυγω, θελω να ξερω..
Να ξερω τι αφηνω πισω μου..
Σε τι, ποτε δεν θα απαντησω κατι..
Που, δεν θα στελνω γραμματα..
Πονεμενα μου κτηνη..
Θα αφησω πανω στο τραπεζι, τα κλειδια του αυτοκινητου μου..
Μπορειτε να πατησετε αφοβα το γκαζι..

ΥΓ: Μαμα, εσυ μην μπεις μεσα..

Ποσα ψεμματα?

Ποτε δεν θα σου πω ποσα χρειαζομαι απο εσενα..
Ειμαι καθαρη απεναντι στα απωθημενα μου..
Πολυ απλα δεν τα εχω να με βρωμιζουν..
Τα πεταξα καπου στην διαδρομη..
Ναι..
Εξω απο το αμαξι τα πεταξα και κατρακυλισαν με ενα οχι..
Οχι..
Οχι...
Ανοιξα τα παραθυρα να παρω καθαρο αερα..
Και χαιρομαι που νιωθω..
Χαιρομαι που νιωθω, σαν να μην εφυγαν ποτε..
Ποσα ψεμματα μπορω να μου πω?

ΥΓ: Μαμα, μηπως εχω μεγαλωσει?

Τσακιζομαστε..

 Που να απευθυνθω?
Σπαω μεσα μου και θελω να βγω απ'εξω..
Παλι με πιανεις και με πετας κατω..
Αν, ρωταω αν..
Αν εγω, δεν ημουν κατι που εσυ μπορεις να σκοτωσεις..
Τι θα εκανες?
Αν εγω δεν σου εδειχνα, κανεναν δρομο..
Προς καμια κατευθυνση, ποσο ευτυχισμενος δεν θα ησουν?
Παραδεξου το..
Πρεπει να ξεχασεις την υπαρξη μου..
Σε αγαπουσα κοιτα το..
Και ζω στον εφιαλτη..
Η συγκρουση, ειναι σφοδρη..
Τσακιζομαστε..

ΥΓ:  Μαμα, ενα αστειο ειναι..

Το νησι..

Εχεις γεννησει λεξεις, που ποτε δεν θα ξεχασει το μυαλο..
Ο κοσμος πνιγεται και ψαχνει απελπισμενα ενα νησι..
Εναν τοπο, χωρις κανιβαλους..
Ηξερε αλλιως, να γυρισει στον δικο του τοπο..
Σε εκεινον, απο οπου επελεξα να δραπετευσω κι'εγω..
Και κολυμπαω στην θαλασσα και ψαχνω ακομα το νησι..
Kαι αναμεσα στα κυματα, σκεφτομαι και δυναμωνω..
Σκεφτομαι, πως αποκοιμηθηκα..
Και το σωμα μου, το παρεσυρε μια τρικυμια..
Και χρειαζομαι να κοιμηθω..
Και μεσα στο ονειρο να σωθω..
Και κανει κρυο..
Τι φρικη?
Και πιανω εναν κορμο απο δεντρο.
Κολυμπαει διπλα μου, μαζι μου..
Θα σε αγαπαει για παντα..
Εσυ τον κανεις να νιωθει..
Εσυ τον κανεις να νιωθει..
Πιο δυνατος..
Η αγαπη σου, ξεχωριζει μεσα σε πολλες ερωμενες..
Παρε μια ανασα απο οξυγονο..
Σε λιγο, φτανουμε παλι στους κανιβαλους..

ΥΓ: Μαμα, δεν θελω να ξυπνησω..

Τι μου λες?

Εσυ μου λες..
Θα μπορουσες να κανεις ολα αυτα για εμενα?
Και εγω σε ρωταω, ποια...
Αυτα απαντας, που θελω να ελπιζω πως θα κανεις για το ατομο μου..
Και επικαλουμαι καθε υπαρξη εξω απο την Γη, να με πιασει και να με σηκωσει ψηλα..
Να μου δειξει τον τροπο..
Ελπιζω..
Ελπιζω κοιταζωντας προς εσενα και την ελπιδα, να ερθει η καινουργια μερα..
Και εσυ μου λες..
Αν θα μπορουσα να σου βρω το παραδεισο σου..
Μα πως?
Πως να βρω τον παραδεισο, ενω κατοικω στην κολαση?
Πως να εννοησω αυτο που μου συμβαινει?
Και πως?
Πως να επινοησω εναν τροπο?
Εναν τροπο, για να..
Μονο εγω κι'εσυ..


ΥΓ: Μαμα, για να?

Και κοιμηθηκα στην σταχτη..

Αναπνεω  την στιγμη και εκπνεω φλογα..
Τα δαχτυλα μου καινε και φωναζουν πανω στο χαρτι μου..
Χαραζουν τα νυχια μου πανω του, την οργη μου και ο ηχος απο τις γρατζουνιες, σπαει την σιωπη σου..
Αγγιξα και ενιωσα ..
Αναρωτιεμαι γιατι τα συναισθηματα μου ειναι και παλι αποψε τα ιδια..
Ισως...
Ισως να ειναι αυτο που λες..
Δεν ξερω..
Κοιτα τον ενα και μοναδικο μου πονο..
Δοκιμασα την αγαπη και ενιωσα τον πονο αυτον..
Κοιτα..
Κοιτα το φως και τραγουδησε μαζι μου την ηττα μας..
Ειναι τοσο μεγαλη η φλογα αυτη αποψε, που νιωθω πως θα με τυλιξει και θα με κοιμησει μεσα της..
Και κλαιω και αναρωτιεμαι..
Ποια ειμαι?
Που ειμαι?
Κοιταζω μεσα στην ζωη μου και ψελιζω..
Εχασα..


ΥΓ: Μαμα, δοκιμασα την αγαπη..

Αγαπαω εσενα, οσο εμενα..

Ξεκινησα απο το πρω'ι' να ετοιμαζω το ικριωμα..
Δυνατα εβαλα την μουσικη σου μεσα στο μυαλο μου..
Μεσα στο μυαλο μου την εβαλα και γεμισα τα παντα μεσα μου, με τις μυρωδιες..
Ναι, τις μυρωδιες..
Απο τα μαλλια, απο τα χερια, απο το κορμι σου..
Χορευα γυρω απο την αληθεια μας..
Αγαπαω εσενα, οσο εμενα..
Και δεν μπορω να αναπνευσω και δεν μπορω να μην τρομαξω..
Νιωσε με..
Γινεται να ζω χωρις την αγαπη σου?
Χωρις τον ερωτα σου?
Κι'ετσι εστησα ετουτη την πενθημη γιορτη..
Να γιορτασω τον θανατο μας..


ΥΓ: Μαμα...

Μην με αποχαιρετας..

Ολα τα λογια των δαιμονων. που ακουγα καθε νυχτα σαν κοιμομουν..
Αυτα τα λογια τραυλιζα στον υπνο μου και χθες..
Μονολογους μιας εποχης σκοτεινης..
Και σε εβλεπα μπροστα μου να υποκλινεσαι..
Σε εβλεπα να με κοιτας και πενθουσα..
Γιατι με τους αθανατους θα εμενες..
Κι'εγω?
Μπροστα σε προφητεις στεκομουνα..
Προεβλεπαν τις παραισθησεις μου και με εντυναν με απελπισια..
Ναι με απελπισια..
Ηθελα να ημουν διπλα σου στην σκοτεινη μας εποχη..
Μην με φιλας..
Μην με αποχαιρετας..
Μην υποκλινεσαι μπροστα μου..
Μην μου ζητας διαολε μου να αφησω να χαθει η καρδια μου..
Πως θα ζω αν δεν χτυπαει?
Μην μου ζητας διαολε μου να πεταξω μακρια..
Πως γινεται να αντεξω χωρις μια ακομα ανασα?
Διαολε μου?
Δεν πρεπει να γινει ετσι..
Αποφασισε εσυ αλλα δωσε μου μια ακομα ευκαιρια..
Σου πουλαω την ψυχη μου και για την επομενη ζωη..


ΥΓ: Μαμα, θα το κανω..

Φως..

Και παντου, εγινε σκοταδι..
Κι'εσυ χαρηκες..
Μονο στο σκοταδι δεν βλεπεις το προσωπο σου...
Κι'εγω,ενα κερι αναψα...
Και χαθηκες..
Ποσο ντραπηκες για το ειδωλο σου..
Αντανακλαση εκανε στον παλιο καθρεφτη..
Και ετρεξες..
Και επεσες..
Και σε ακουσαν ακομα και οι λυκοι..
Μπορει να μου εδωσαν χαρα..
Μπορει να μου εδωσαν και λυπη..
Σκεφτηκαν να τρεξουν να κρυφτουν..
Ηδη, σε ειχε απαρνηθει, ακομα και η φυλη σου..


ΥΓ: Μαμα, κρατησε τα φωτα αναμενα..

Σε γελοιοποιω..

Κοιμησμενα ξυπνησες και περπατας, σαν υπνοβατης..
Μετακινεις το αορατο κορμι σου και προσπαθεις να καθησεις πανω σε αξιωσεις..
Οι μερες κυλουν αδιακοπα και δεν ντρεπεσαι που το δεχεσαι ετσι ασυναισθητα..
Γιατι?
Αποφευγεις το νερο, μηπως και σε βγαλει απο τον υπνο της δικης σου, αθλιας πραγματικοτητας..
Κλεβεις ζαχαρωτα απο ενα μωρο..
Τι απαισιο?
Ζαλισμενος..
Αορατος..
Αδυναμος ανθρωπος..
Που με τα μισοκλειστα ματια του,νομιζει πως θα πλανεψει, τα ανοιχτα δικα του ματια..
Υπαρχει..
Σε κοιταζει..
Σε κρινει κι'ας μην θελει να τον ονομαζεις κριτη..
Υποκριτη..
Απεναντι  στον ιδιο τον εαυτο σου, ψευτη..
Δειλε και λιγε ανθρωπε..
Ναι!
Ανθρωπος ειμαι κι'εγω..
Ομως εγω δεν υπνοβατω..
Δεν παραμυθιαζω την υπαρξη μου..
Σε σκεφτομαι και γελω..
Και αλλες φορες, σε γελοιοποιω..


ΥΓ: Μαμα, δυσκολο να εισαι γονιος

Επαψα

Μεθυσμενη, απεναντι απο ενα αποσμασμα μπουκαλιων μπιρας..
Ετσι ξυπνησε η μερα σημερα και κοιταζει καταματα την αθλιοτητα..
Τωρα δεν εχεις τιποτα να σου θυμιζει πια..
Παρε και ζησε οτι εφτιαξες..
Τα χερια σου, αδειανα..
Τα βλεπεις?
Τωρα δεν εχεις τιποτα να σε στηριζει πια..
Εσπασες, το ξερεις?
Εσυ δεν υπαρχεις και ολα τα αλλα, ειναι καπου εκει..
Τωρα δεν εχεις τιποτα για να κοιταξεις..
Τιποτα να του φωναξεις..
Εσπασα κι εγω..
Και επαψα..
Επαψα γιατι ηθελα να παψω..
Και εφυγα, να μην σας βλεπω, να πεθαινετε ζωντανοι..



ΥΓ: Μαμα, ζηταω ανασταση νεκρων..

Μιζερη γιορτη..

Ζησε μαζι μου στον αερα..
Αναψε τα φωτα μεσα σε εκεινο το δωματιο..
Βαλε ζωη σε αυτα που βλεπεις..
Σε αυτα που ακους..
Αδειες μερες..
Η ζωη ειναι μικρη, ειναι μιζερη γιορτη..
Με καλεσμενους κουρασμενους.
Γυριζεις γυρω απ'την τροχια των νυσταγμενων..
Μπαινω μεσα στην τροχια, εκεινων των χαμενων..
Χαμενων απο ονειρα..
Χαμενων απο πραξεις..
Πραξεις που εσυ, ποτε σου δεν θα πραξεις..
Αυτα τα λογια εμαθα τις νυχτες να σου λεω..
Γελαω..
Γελαω μιζερε..
Μην χαιρεσαι, δεν κλαιω..
Δεν αντεχεις και το ξερεις καλα..
Μαθαινεις να ζεις χωρις κανεναν..
Μαθε να ζεις χωρις εσενα..

ΥΓ: Μαμα, νυσταξα..

Με μια λεξη..

Στην πολη βραδιαζει..
Μην με ρωτας τιποτα παλι.
Οτι και αν θελω να πω, με λιγες λεξεις σε ενα χαρτι το λεω..
Και το χαρτι σαλευει..
Και ζωντανευει..
Και με κοιταζει..
Και το φοβαμαι..
Τι θα του πω?
Τι να του πω?
Μια ευχη με μια λεξη να κανω θελω..
Και δεν ξερω που να βαλω το ''να''..
Και που χωραει το ''οχι''..
Και που να μπει το ''μην''..
Μην κοιτας τα ματια μου..
Εχουν ξεθωριασει..
Μην με κοιτας ..
Μην με ρωτας..
Δεν υπαρχει στ'αληθεια απαντηση..
Δεν θυμαμαι..

ΥΓ: Μαμα, θελωναγελαμεολοι..

Μην με ρωτας..

Τραβαω μια γερη τζουρα απο τιποτα και θα απαντησω..
Μην με ρωτας..
Μην με κοιτας..
Μην με αγγιζεις, σπαω..
Σε χιλια κοματια μπορω να σκορπισω..
Τα ματια μου σωπασαν..
Ενας βοριας ρωταει γιατι..
Μην με ρωτας..
Γιατι με κοιτας?
Ερχομαι, παω και δεν καταλαβαινεις..
Μην με πιεζεις..
Θα απαντησω..
Τι θες να σου πω?
Βλεπω το γερασμενο της προσωπο και λυπαμαι..
Εφτασε η ωρα που θα αφησει τα ψεμματα..
Μην με ρωτας ποσο λυπαμαι..
Κοιτα μονο, ποσο φοβαμαι..

 ΥΓ: Μαμα, μην απαντας..

Πως?

Σου τρεχει ενα δακρυ..
Και πεφτω με χαρη, χαμηλα..
Μου λυγιζεις τα ποδια απο λυπη για σενα..
Ολο το βραδυ θα με εχεις συντροφια..
Γυρισε να με δεις..
Ειμαι ολο χαδια..
Δεν καταλαβαινεις το αγγιγμα μου?
Οχι, γιατι το λες αυτο?

Βλεπω τα χερια μου..
Πιανω τον λαιμο σου..
Κοιτα με σου λεω..
Κοιταξε με..
Ειμαι εδω..
Πεταω απο τοιχο σε τοιχο..
Κοιτα την σκια μου ανοητε..
Πεταω?
Πως πεταω?
Οχι διαολε μου..
Οχι..


ΥΓ: Μαμα?

Λιγο..

Ναι, ηρθε και σε εμενα αυτη η ωρα..
Μετανιωσα για οσα δεν ειχα κανει..
Την εδιωξα..
Δεν ημουνα για ωρες..
Για λιγο ημουν και ετσι μου αρεσε..
Τι δεν καταλαβαινεις?
Ο,τι αξιζει ειναι το λιγο..
Το πολυ ειναι βαρετο σας λεω..
Λιγο ηθελα να σου μιλαω..
Λιγο να σε βλεπω..
Λιγο να καθομαι κοντα σου..
Λιγο να ακουγες την σκεψη μου..
Λιγο την αναπνοη μου..
Και αν για καποιον λογο αυτα γινονταν πολυ..
Τοτε λιγο να σταματαγες τον χρονο, να μην εδινε την θεση του στην ωρα..


ΥΓ: Μαμα, πεταξε τα ρολογια..

Ενας ακομα χορος..

Αυτοι ειναι ανθρωποι διαολε μου..
Αυτα τα πλασματα, που χορευουνε σαν κτηνη εκει κατω..
Χορευουν σαν κτηνη πανω στις ψυχες των αλλων..
Τους βλεπεις?
Aυτα τα κτηνη χορεψαν και στην δικη μου ψυχη...
Και την κατασπαραζαν ολοι μαζι για χρονια..
Οχι, οχι..
Δεν το εβαλα κατω..
Την μουσικη εκεινη ακουγα..
Την ακους?
Και τα ματια μου ετρεχαν δακρυα και μετα τα επινα για να καταλαβω..
Ηθελα να γευτω ολη την αδικια..
Πως αλλιως θα επελεγα να σου χαριστω?
Διαολε μου, βλεπεις αυτα τα πρασινα μαγια εκει κατω?
Εκει, διπλα απο εκεινον τον ταφο..
Αυτα ξεχυλιζουν τωρα επανω στην πλακα του απο τυψεις..
Οχι, οχι..
Δεν τους το ειχα πει..
Δεν ειχα προλαβει..
Βλεπεις, ηταν και το ποδοπατημα..
Και δεν σου ζητω να με αφησεις να πλησιασω..
Σε εκληπαρω να διαλυσεις τον ταφο..
Δεν αξιζει τα μαγεμενα δακρυα..
Αξιζω εναν νοερο χορο ακομα με το κτηνος..


ΥΓ: Μαμα, χορευω..

Φιλι πικρο..

Σηκωσα το χερι μου ψηλα και το επιασαν..
Με τραβηξαν και αυτην την φορα κοντα τους..
Δεν ειναι πως τους εβγαλα απ'τον δρομο τους..
Επεσα πανω στο πεταγμα τους..
Ηταν η ωρα, που ραντιζαν για να ξορκισουν τις φοβιες μου, το σπιτι..
Τους ειπα οτι λειπεις και χαμογελασαν..
Εβαλαν βαθια μεσα στο στομα μου τα δαχτυλα τους και εβγαλαν τον ηχο της φωνης σου..
Δεν λειπει, μου ψυθιρισαν..
Μεσα σου ειναι..
Μου εδωσαν κρασι γλυκο να πιω κι'εσυ..
Μεθυσες..
Και ειπες ολες τις αληθειες..
Τις ακουσαν και αποφασισαν, πως πρεπει να σε αποβαλω..
Φιλι πικρο μου εδωσαν και τοτε αποκοιμηθηκα..
Επρεπε να σε παρουν απο εμενα..
Ειναι χρονια τωρα που δεν εχω ξυπνησει..
Αλλωστε βαριεμαι την τοση ευτυχια..


ΥΓ: Μαμα, επιλεγω την διαθεση μου..

Οι δυο μας..

Εισαι τοσο μικρος..
Τα'χεις χαμενα..
Ειναι κρυα αποψε..
Σε μια γωνια, σε σκεπαζω με το χαλι..
Και κλεινεις τα ματια..
Και ερχοντε μερες...
Που αργοπεθαινεις..
Μα ειναι και νυχτες..
Που στα λεω ολα, ψυθιριστα..
Και βαζεις τα χερια και κλεινεις τα αυτια..
Μετα απ'ολα..
Σου λεω θα μεινω..
Και τοτε εγω..
Και υστερα εσυ..
Μειναμε οι δυο μας..
Και ειναι πια μεσανυχτα..
Σε αγαπουσα..
Καληνυχτα..

ΥΓ: Μαμα, δεν θα γυρισω σπιτι αποψε..

Τσουληθρα..

Και αφου τα κρυφοκοιταξα ολα μεσα απο την κλειδαροτρυπα, αναστεναξα και κατεβηκα τις σκαλες..
Φυσικα και ηξερα να τις κατεβω..
Δεν γεννηθηκα βλεπεις σαν εσενα..
Καθησα στο καγκελο και τσουλισα με περιπετεια..
Την διασκεδαζεις φιλε μου την κατρακυλα..
Δεν χρειαζεται μιζερια..
Με το κεφαλι ψηλα, τρως καλυτερα τα μουτρα σου..
Αυτο επραξα..
Και σκοτωθηκα..


ΥΓ: Μαμα, προσεχε το τελευταιο σκαλοπατι..

Απο τα υπογεια ερχεται το φως..

Πινω στην υγεια των ασυμβιβαστων, των τρελων, των ακατανοητων..
Στην υγεια ολων εκεινων που εσυ κορο'ι'δευεις,βριζεις και περιφρονεις..
Πινω στην υγεια ολων αυτων που νομιζεις, πως νομιζουν οτι θα αλαξουνε τον κοσμο..
Και στο τελος το καταφερνουν..
Ανακαλυπτουν, προβληματιζουν, δημιουργουν ενταση και καθε ειδους αναμπουμπουλα..
Αλλαζουν εσενα που δεν μπορεις να αλλαξεις, αλλα εισαι τοσο αδυναμος και ετσι συμμορφωνεσαι, στα νεα δεδομενα..
Πινω στην υγεια των επαναστατων και ολων των απροσαρμοστων, στην νεα σου την μοδα..
Μπορω να ακουσω στην σιωπη αυτους που δεν μιλανε..
Μπορεις να μου πεις πως διαφωνεις..
Μα εμενα δεν με νοιαζει..



ΥΓ: Μαμα, απο τα υπογεια ερχεται το φως..






.

Μου αρεσει..

Μου αρεσει να σπαταλαω ονειρα και μαζι με αυτα και την ψυχη μου..
Μου αρεσει να ζω στο χαος..
Μου αρεσει να δινω, ελπιζοντας πως θα καταλαβεις..
Μου αρεσει που η ψυχη μου εχει βαθος, την ωρα που τα συναισθηματα σου, μου φαινονται ρηχα..
Μου αρεσει που ''καταστρεφομαι'' απ'οσα εχω ζησει..
Μου αρεσει να χανομαι ενω για σενα υπαρχω..
Αναπνεω..
Κοιμαμαι..
Ονειρευομαι..
Ποναω..
Ταξιδευω..
Τραγουδω ρεμπετικο, χανοντας στα ζαρια..
Μου αρεσει που ντρεπομαι οταν με κοιτουν στα ματια..
Οχι για 'μενα..
Μα για εκεινους..

ΥΓ: Mαμα, καληνυχτα..

Απο εκεινη την στιγμη..

Εκλεισα τα παραθυρα και κλειδωσα την πορτα..
Δεν θα ερχοταν κανεις να μου κανει συντροφια..
Κανεις να με ενοχλησει με την ασκοπη φλυαρια του..
Κανεις να με αναστατωσει..
Να με ματωσει..
Να μου πει ψευματα..
Για κανεναν δεν θα χαλουσα το πολυτιμο σαλιο μου..
Ουτε για να τον φτυσω..
Για λιγο, ενιωσα μια χαρα..
Και απο εκεινη την στιγμη..
Ολα πηγανε χαμενα..


ΥΓ: Μαμα, θελω και βασανιζομαι?

Προφητειες..

Σσσσσ..
Τα καπελα βγηκαν απο το μπαουλο και φορεσαν τα φτερα τους..
Τα κοστουμια και τα φορεματα,τιναξαν απο πανω τους την ναφθαλινη..
Ανοιξε η παλια κρυσταλιερα και τα ποτηρια επαιρναν θεση στο τραπεζι..
Cognac Grande,εβγαιναν απο το χωμα και μεθουσαν τον αερα..
Βαλς μουσικες, χορευαν το παρελθον..
Κι εκεινο, κρεμασμενο με σχοινι απο τον πολυελαιο,θρηνουσε που αυτοκτονησε και εδωσε την θεση του στο παρον..
Αναβαν τα κερια, το ενα μετα το αλλο..
Και η φλογα τους, εψελνε προφητειες..
Ο ουρανος θα σκοτεινιασει και τα συννεφα, θα φτασουν στις σκεπες των σπιτιων..
Μαυρη βροχη θα πεφτει πανω σας..
Τοσα χρονια, μαγνητιζε, καθε σας κακια..
Και τωρα, ολη θα την λουστειτε..
Δεν θα υπαρχει καταφυγιο..
Δεν θα υπαρχει μερα..
Δεν θα υπαρχει θορυβος κανεις..
Δεν θα υπαρχουν ανθρωποι, δεν θα υπαρχουν κοινωνιες..
Το παρελθον λυπηθηκε με οσα ακουγε και φωναξε απελπισμενα..
Δεν φταινε αυτοι..
Εγω κρεμαστηκα σας λεω..
Και το παρον γελασε...
Και το μελλον τρομαξε..
Κι'εγω, κοντευω τα τριαντα τρια..

ΥΓ: Μαμα, και αν πεθανω?

Διαφανη σφαιρα..

Την ειχα πρωτοδει να καθεται μεσα στο φερετρο της..
Μια γυαλινη βιτρινα, που δεν την αφηνε να ζωντανεψει..
Κοντα σε πενες, σε χαρτοκοπτες..
Αναμεσα σε ξωτικα και δρακους..
Πλα'ι' σε βιβλια γοτθικα και σε φιλτρα μαγικα..
Με μαγνητισαν οι μυθοι της, που ζωντανευαν μπροστα στα ματια σου..
Την κοιτουσες και κουνιοταν..
Δεν το εβλεπε κανεις?
Τα ποδια μου εμειναν ακινητα..
Παγωσε το αιμα μου, οταν μεσα της, ειδα την ιστορια μας..
Τρεις φορες..
Μονο τρεις φορες..
Εδωσα τα χερια με την μοιρα μου και δεχτηκα, ολες τις συνεπειες..
Την αγγιξα..
Τιποτα πλεον δεν μπορουσε να ανατραπει..
Κανεις απο εκει και περα, δεν θα επαιρνε την ευθυνη..
Μοναχα εγω..
Μοναχα εγω και τιποτα εσυ..

ΥΓ: Μαμα, ειμαι μαγεμενη.. 

Φοβαμαι τους ανθρωπους..

Φοβαμαι εκεινους, που ζουνε ''βρωμικα'' και ψαχνουν, σε εμενα τους λεκεδες..
Φοβαμαι τους απαξιωτικους, που ποτε δεν μπορεσαν να απαξιωσουν το εγω τους..
Φοβαμαι οταν με φωναζουν φιλη, γιατι στ'αληθεια, δεν ξερουν τι χορεψα ή τι εκλαψα σημερα..
Φοβαμαι ολους αυτους, που οταν με κοιτουν κρυφα, ''κλαινε'' απο ζηλεια..
Κλαινε και μετα..
Μετα σε φωναζουν φιλο..
Φοβαμαι τον λιγομιλητο..
Φοβαμαι τον τσιγκουνη..
Φοβαμαι τον ψευτη και τον κλεφτη..
Φοβαμαι αυτον, που δεν φωναζει..Μανα!
Φοβαμαι που δεν γελας, οταν κι'εγω γελαω..
Σε φοβαμαι υποκριτη..
Σε φοβαμαι τραγωδια..
Καποτε φοβομουν και εμενα..
Και επαψα να ζω σαν ανθρωπος..
Μην με φοβασαι πλεον..


ΥΓ: Μαμα, θα ζω σαν νυχτεριδα..

Αρια da capo..

Μελαγχολουσε ο ποιητης μου κι'εγω, πεθαινα στα χερια του..
Με πιεζε σφυχτα πανω στο χαρτι..
Ετρεμα και δακριζα..
Καθε μου δακρυ εβαφε, λιγο παραπανω την καθε λεξη..

Γυναικα μου..
Θαλασσα μου..
Κυματα απ'τα δακρυα, που κυλουν στα ματια μου..
Ουρανε μου και Γη μου..
Ασπρο και μαυρο χρωμα μου..
Ηλιε μου..
Ομορφες μυρωδιες μου..
Κοσμε μου..
Πολεμε μου..

Εγω, ο φτωχος σκλαβος σου..
Αποψε θα πεταξω πανω απο τα νερα σου..
Θα αφησω το αιμα μου, να σε ποτησει γη μου.
Απο αυτην την στιγμη και για μια ακομα ζωη..
Εγω ο ταπεινος σου δουλος..
Θα σε προστατευω..
Θα σε κυριευω..
Θα σε γευομαι χωμα μου..


Γυναικα μου..
Θαλασσα μου..
Κυματα απ'τα δακρυα, που κυλουν στα ματια μου..
Ουρανε μου και Γη μου..
Ασπρο και μαυρο χρωμα μου..
Ηλιε μου..
Ομορφες μυρωδιες μου..
Κοσμε μου..
Πολεμε μου..


ΥΓ: Μαμα, ενα φλαουτο χρειαζεται το πιανο..

Η δημιουργικη ικανοτητα της ψυχης..

Πολλες ειναι οι νυχτες που την βλεπω..
Στην σοφιτα,του απεναντι σπιτιου..
Το παραθυρο κρεμεται σαπιο και η γυναικα ειναι παντα εκει..
Φοραει ενα ασπρο, καταλευκο φορεμα..
Μαυρα μακρια μαλλια βρεγμενα..
Τα χερια της, κρατουν το προσωπο της..
Κλεινω τα μπατζουρια μου, γιατι με ανατριχιαζει..
Την κοιταζω απο τις γριλιες..
Την αισθανομαι οταν με παρακολουθει μεσα απο αυτες..
Τρεχω τοτε, απο δωματιο σε δωματιο..
Μη..
Μην με κοιτας αλλο..
Με τρελαινεις..
Το φως του φεγγαριου, της δινει καθε νυχτα,την εξουσια του τρομου..
Τι θελεις απο εμενα?
Γιατι με κοιταζεις ετσι?
Γιατι στεκεσαι εκει?

Ξαπλωσε στο κρεββατι σου..
Σε φοβαμαι, με ακους?
Καθε βραδυ της το φωναζω..
Αποψε..
Ανοιξε το στομα της και σαν σειρηνα εφτασε στο σπιτι μου η κραυγη της..
Σε ακουω..
Καθε νυχτα σε βλεπω να τρεχεις..
Αισθανομαι τον φοβο σου..
Χαιρομαι που σου αναστατωνω την ηρεμια σου..
Δεν θα φυγω..
Δεν κουραζομαι να στεκομαι εδω..
Πρεπει να με συνηθισεις..
Ειμαι η φαντασια σου..


ΥΓ: Μαμα, πες μου ακομα μια ιστορια..

Η πενα..

Διεκδικησες θαυματα..
Ωσπου μια βραδια μεταμορφωθηκες σε λυκο..
Μονολογουσες και ουρλιαζες..
Ζητουσες να σου φερω την πανσεληνο,να βγαλεις απο μεσα σου, ολη την αγριοτητα σου..
Δεν μπορουσα να σε βοηθησω..
Δεν το ηθελα κιολας..
Ηδη, υπηρχα σε μια αλλη εποχη..
Αλλωστε, δεν σου ειχα και εμπιστοσυνη..
Αν εβγαζες την λυσσα σου επανω μου?
Αν με ορμη επεφτες στα χερια μου και μου τα κατασπαραζες?
Αν ετρωγες το μυαλο μου?
Σιγουρα θα με εβλεπες σαν προβατο..
Επελεξα να ζω σε εποχη μαγειας..
Θελησα να ζω σε αυτην σαν μια πενα..
Μια πενα, στα χερια ενος ποιητη..
Βλεπεις δεν ειχα ζητησει τιποτα σε αλλες μου ζωες..
Η επιθυμια μου,εγινε διαταγη τους..
Κι'εγω...
Εγινα η πενα!


ΥΓ: Μαμα, εγινα αυτο που ηθελα κι'εσυ εισαι το μελανι μου..

Στασου ορθιος..

Κολυμπαω στον φοβο μου..
Θυσιαζομαι..
Ζητω καποιον να με προστατευσει..
Εμενα εννοω..Ξερεις...
Ειμαι ετοιμη να με βοηθησω και σε βρισκω παλι εμποδιο στην προσπαθεια..
Πρεπει να κανουμε εδω, την τελευταια γενναια σταση μας..
Μπορεις?
Νομιζω αρχικα, πως σου χρωσταω μια συγγνωμη..
-Ωραια λοιπον, ακουω..
Στην χρωσταω ειπα..
Αυτο σημαινει, πως καποια μερα, θα την παρεις..
Δεν γινεται..
Ειναι σχεδον αδυνατο, να αντιμετωπισουμε τα τερατα αν δεν ειμαστε ενωμενοι..
Πιασε το αστερι μας που αιωρειται στο συμπαν..
Πες του πως εισαι κοματι μου..
Δεν πιστευει μοναχα εμενα..
Παρε δυναμη και σηκω επιτελους..
Στασου ορθιος και βοηθησε με..
Τοσα χρονια περιφερομαι μοναχη..
Κι'εσυ, παρατησες το μελλον μας, σε εκεινο το κρεββατι..




ΥΓ: Μαμα, μελαγχολησε ο εαυτος μου..

Ετσι ελεγαν κι'εσενα..

Σε εφερα παλι στην σκεψη μου..
Τι παραξενο?
Νιωθω ακριβως το ιδιο με χθες..
Με απειλησα για να κοιμηθω..
Απειλησα το τομαρι μου, με βασανισμο..
Τα ματια μου πρωτα και φοβουμενα, μην τα βγαλω, εκλεισαν..
Το κορμι μου, πηρε βιαστικα εμβρυ'ι'κη σταση..
Τα χερια μου διεταξαν τα δαχτυλα να παψουν να χτυπανε το μαξιλαρι μου..
Και το μυαλο μου, εκοψε την κυκλοφορια των σκεψεων και των λεξεων..
Με αρπαξε το παρελθον μου και με πεταξε με παθος μεσα του..
Χτυπησα λιγο πεφτοντας πανω στα ματια σου..
Τα καθησματα του παλιου θεατρου, ειναι αδεια..
Η αυλαια ανοιγει και βρισκομαι πανω στην σκηνη..
Ενα μεγαροσημο πληρωσα και κερδισα τον πρωτο ρολο..
Τα φωτα χαμηλωσαν..
Η ξυλινη σκαλα ετριξε σαν καποιος να την περπατησε για λιγο..
Κανεις!
Ετσι ελεγαν κι'εσενα..
Το κουδουνι χτυπησε και ο μελωδος χορευε απο τον αερα σου..
Σταστησμενη κοιταξα την πορτα του θεατρου..
Μολις εβγαινε η ετυμηγορια..


ΥΓ: Μαμα, ειναι οντως ετσι?

Υπερπεραν..

Ο παλιος καθρεφτης στεκεται εδω και χρονια στο ιδιο ακριβως σημειο..
Κανεις μα κανεις δεν βρεθηκε να του αλλαξει θεση?
Στοιχιωσαν μεσα του αυτα τα δεντρα που κοιταζει απο το παραθυρο..
Εβγαλαν ριζες και αυτες χυθηκαν στο πατωμα του σπιτιου και αναρριχηθηκαν στον τοιχο..
Κρεμασμενα σε καθε τους κλαδι, ειναι τα κεφαλια οσων τον κοιταξαν,εστω και μια φορα..
Καθομαι στην πολυθρονα μου και τα παρατηρω..
Την ωρα αυτη..
Ενας δισκος μπαινει στο πικ-απ, και παλια τραγουδια ακουγονται στον χωρο..
Ενα ενα τα προσωπα, κατεβηκαν απο το δεντρο και φορεσαν το σωμα τους..
Καπου το ειχαν αφημενο..
Γελια, φωνες χαρουμενες και ψιθυροι κουτσομπολιστικοι, επεφταν μεσα στα ποτηρια που κρατουσαν..
Ποτηρια γεματα με αθανασια..
Αθανασια και νεκταρ..
Κανεις δεν μου εριξε ουτε μια ματια..
Δεν μου ειπαν μια μικρη κουβεντα..
Αλωστε πες μου σε παρακαλω..
Τι να πουν οι ζωντανοι, σε εμας τους πεθαμενους?


ΥΓ: Μαμα, ολοι τους, ηταν καλα..

Πολεμος..

Μονη μου ειρωνευτηκα, οτι ονειρευτηκα..
Δεν θα εδινα ποτε σε εσενα αυτην την ευκαιρια..
Καθε φορα που σου μιλαω, βλεπω επανω σου, εκκατομυρια ματια και αλλα τοσα προσωπα..
Μειδιαματα..
Επαναλαμβανομαι, συνειδητα..
Πρεπει να καταλαβεις..
Κοιτα γυρω σου..
Βλεπεις τον πολεμο?
Γιατι γινεσαι οπλο?
Γιατι κρατας αυτο το φτυαρι και ανοιγεις ταφους?
Λαβωμενοι ανθρωποι, κρατανε μια λευκη σημαια..
Κι'εσυ?
Τι κανεις εσυ?

Κατεβασα την καπα και σκεπασα το προσωπο μου.
Μολις αναστηθηκα και πρεπει να το ξεπερασω..
Τι με εφερες Θεε μου να κανω σε τουτη την ζωη?
Να δοκιμαστω?
Απο ποιον?
Απο εμενα?
Δεν ειναι δικη μου η επιλογη αυτη..
Τρεμω..

Γεννηθηκα και ζω,για μια ιδεα..
Και αλλοι...
Πεθαναν για δαυτην..


ΥΓ: Μαμα, που πηγαν οι αξιες?