Μαλακες..

Μια θεατρικη παρασταση ειναι η ζωη μας..
Πρωταγωνιστες οι ετσι..
Κομπαρσοι οι αλλιως..
Και εμεις...
Το σανιδι..
Μας πατουν ποδια πρωτων και δευτερων..
Ναι παρακαλω..
Η αυλαια μονο πανω μας εχει αξια αθλιοι..
Φαντασου να ανοιγοκλεινε σε δρομους..
Μαλακες τι κανετε?
Αχρηστοι ξεκουμπιστειτε απο την μεση..
Τραβα μωρη πατσαβουρα πλυνε τα πιατα σου..
Και οι μουτζες.. Χειροκροτημα !!
Ειναι και εκεινοι που μας ''γλυφουν'' , για να καθαρισουμε..
Σαν προσωπικοτητες..
Πως αλλιως?
Μας σφουγγαριζουν τις νυχτες που οι διασημοι, πανε να πεθανουν καπου..
Και τι.. Τους περασες για θυματα τους καθαριστες?
Φτυνουν πανω μας, για να καταραστουν τους ετσι κι'αλλιως..
Κι'οταν ξημερωσει..
Ερχεται εκεινη η θεατρικη ομαδα των μικρων και ασημων..
Εκεινη που θα γινει Θεος επανω μας, για να αναρωτηθουν το γιατι κατα το μεσημερι..
Γιατι δεν μας δινει αξια αυτο το σανιδι?
Και εγω αποψε σαν μια ταβλα του..
Θελω να απαντησω το εξης..
Γιατι κατα βαθος, μου αρεσει η δοξα..

ΥΓ: Μαμα, η δοξα, ειναι σαν την πετρα στο νερο..
Κανει κυκλους μικρους, μετα πιο μεγαλους, πιο μεγαλους, πιο μεγαλους..
Και μετα..
Μπου!!
Χανονται..