Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2013

Μην ρωτας το γιατι..

Αγαπαω αυτον τον δρομο που δεν με παει πουθενα..
Κοιτα με.
Δες ποσο σε θελω την νυχτα αυτη..
Μην ρωτας το γιατι..
Παρε μια κιθαρα και τραγουδα στα σκαλια των εκπτωτων..
Αγγιξε με..
Με καις..
Καθε νυχτα που ξαπλωνω..
Μαζι σου..
Ξυπναω χωρια σου..
Και παλι ηρθε το βραδυ..
Αποψε θα με κανεις να χαμογελασω ξανα..
Θα γινεις η πιο ομορφη μου λεξη...
Η φωνη εκεινη που με κανει να εκτελω διαταγες..
Μονο εσυ θα με ακους να σου ψυθιριζω..
Σε αγαπαω..
Δωσε μου πνοες..
Φτανει μονο να προσπαθησεις..
Κι'εγω..
Δεν θα πω κουβεντα στο αντιο μας..


ΥΓ: Μαμα, με εμαθες να περιμενω το τελος στα παραμυθια...








Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου