Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2013

Το μεγαλυτερο ψεμα μου..?

Στον δρομο αφηνω τα βηματα μου..
Να ακολουθησουν αυτο που θα θελαν..
Θα'θελες κι'εσυ...
Θα 'θελα κι'εγω..
Και..
Τι ειναι το δικο σου μου λες?
Το δικο μου στο χαριζω..
Ετσι κι'αλλιως αναλωνομαι..
Λαθος..
Παθος..
Ψεμα..
Αληθεια, δεν ειναι ο ανθρωπος..
Ακουσε το μεγαλυτερο ψεμα μου λοιπον αποψε..
Δεν με ενοιαξες ποτε..
Στην ουσια δεν γεμισα ουτε ενα μου κενο..
Σε πιστεψα θανασιμα..
Λυτρωμος σαφως και δεν υπαρχει..
Χαμος ισως..
Μοναδα ο ανθρωπος..
Επτα, μονο τα κακα του κοσμου..
Και η διαρκεια των λεπτων..
Στις ανασες σου..
Τσιγαρα διχως παθιασμα οι σκεψεις..
Μου...
Σου...
Ειχα πει και δεν λεω..
Αλλωστε πως..
Δεν μπορεις..


ΥΓ: Μαμα.. Χαρα σε οποιον πεταει στα υψη..



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου