Δεν υπαρχουν αλλα λογια

Ποσο κοντα ειναι η ευτυχια με την τραγωδια... Αποψε ξαπλωσα εξαντλημενη απο τα δεν θελω.. Σκεπασα το σωμα μου με δυο κουβερτες.. Πολυ το κρυο ψυχη μου.. Αναρωτιεμαι.. Αναζητω απαντησεις.. Βιολια σταματησαν να παιζουν και βιολια ξεκινησαν.. Πανω απο το κεφαλι μου.. Καπου εκει στο ταβανι.. Χορευαν σκιες.. Θυμηθηκα την πρωτη φορα που αγορασαμε το κρεββατι μας.. Το αλλαξα απο τοτε.. Ξαπλωναμε μαζι και φτιαχναμε το μελλον.. Τωρα βλεπω μονο σκιες.. Και το τσιγαρο μου... Μου εκαψε τα χερια.. Σιχτιρια... 23 ετων ημουνα.. Σημερα.. Αποψε στα 33.. Εκλαψα πολυ.. Και ετσι αποκοιμηθηκα.. Μην με ρωτας το γιατι.. Φοβαμαι.. ΥΓ: Μαμα μου..Καλη μου μαμα...