Απλα τρομαζω..

Και αν μια μερα σταματησω να γραφω..
Και αν μια μερα σταματησω να βλεπω..
Και αν μια μερα σταματησω να σκεφτομαι..
Να θυμαμαι..
Να κλαιω..
Να γελαω..
ΑΝ μια μερα, λεω ΑΝ..
Σταματησω να αναπνεω, τι με αυτο?
Εγραψα τοσο βαθεια μεσα σου..
Που δεν θα ξαναβγεις ποτε εξω σου..

ΥΓ: Μαμα, δεν ξεχνιεμαι, απλα τρομαζω..