Κυριε μου, γιατι καθεσαι μοναχος;

Πως με ποναει η νυχτα αυτη..
Φορεσε τα μαυρα της, χωρις να με σκεφτει λιγακι..
Κυριε μου, γιατι καθεσαι μοναχος;
Ποσα περνουν απο το μυαλο σου αποψε μου λες;
Το χερι σου με δυσκολια σηκωνει το φαρμακι..
Σταζει δροσια φλογισμενη στα χειλη σου κι' εγω...
Κι'εγω...
Κρυφτικα πισω απο το σπιτι στην γωνια, να σε κοιτω να μαρενεσαι..
Οχι, δεν ξερω τι μου λες..
Νοιωθω μονο, το πλακωμα εκεινο που εχεις στο στηθος..
Ποναει περαστικε μου Κυριε και η δικη μου η καρδια..
Τι σημασια εχει που δεν σε μυρισα..
Τι σημασια ειχε αλλωστε το δεν σε ξερω..
Ουτε εγω με ξερω μα ποναω για μενα Κυριε μου..
Μια γκριζα εικονα σου κραταω και σκεφτομαι να πλησιασω..
Δεν εχω λογια πολλα..
Ποτε δεν ειχα..
Μονο να...
Εχω κατι, που δεν ξερω αν σε ενδιαφερει..
Ειναι μια μικρη κουβεντα και μια πικρη αγκαλια..

ΥΓ: Μαμα, δεν τo ειχα σκεφτει ετσι..