Επαψα

Μεθυσμενη, απεναντι απο ενα αποσμασμα μπουκαλιων μπιρας..
Ετσι ξυπνησε η μερα σημερα και κοιταζει καταματα την αθλιοτητα..
Τωρα δεν εχεις τιποτα να σου θυμιζει πια..
Παρε και ζησε οτι εφτιαξες..
Τα χερια σου, αδειανα..
Τα βλεπεις?
Τωρα δεν εχεις τιποτα να σε στηριζει πια..
Εσπασες, το ξερεις?
Εσυ δεν υπαρχεις και ολα τα αλλα, ειναι καπου εκει..
Τωρα δεν εχεις τιποτα για να κοιταξεις..
Τιποτα να του φωναξεις..
Εσπασα κι εγω..
Και επαψα..
Επαψα γιατι ηθελα να παψω..
Και εφυγα, να μην σας βλεπω, να πεθαινετε ζωντανοι..



ΥΓ: Μαμα, ζηταω ανασταση νεκρων..