Διαφανη σφαιρα..

Την ειχα πρωτοδει να καθεται μεσα στο φερετρο της..
Μια γυαλινη βιτρινα, που δεν την αφηνε να ζωντανεψει..
Κοντα σε πενες, σε χαρτοκοπτες..
Αναμεσα σε ξωτικα και δρακους..
Πλα'ι' σε βιβλια γοτθικα και σε φιλτρα μαγικα..
Με μαγνητισαν οι μυθοι της, που ζωντανευαν μπροστα στα ματια σου..
Την κοιτουσες και κουνιοταν..
Δεν το εβλεπε κανεις?
Τα ποδια μου εμειναν ακινητα..
Παγωσε το αιμα μου, οταν μεσα της, ειδα την ιστορια μας..
Τρεις φορες..
Μονο τρεις φορες..
Εδωσα τα χερια με την μοιρα μου και δεχτηκα, ολες τις συνεπειες..
Την αγγιξα..
Τιποτα πλεον δεν μπορουσε να ανατραπει..
Κανεις απο εκει και περα, δεν θα επαιρνε την ευθυνη..
Μοναχα εγω..
Μοναχα εγω και τιποτα εσυ..

ΥΓ: Μαμα, ειμαι μαγεμενη..