Πως να στο περιγραψω?

Κενο..
Τιποτα δεν ειναι οπως πριν..
Ποτε πριν?

Πριν με δω στον καθρεφτη και καταλαβω?
Η μηπως πριν καταλαβω εσενα?
Τιποτα δεν μου φταιει εκτος απο εμενα..
Γι'αυτο τιποτα δεν θα ειναι και δεν ειναι οπως πριν..
Σε κοιταζω μεσα απο μια βελονα..
Τοσο μικρο ειναι το κεφαλι σου?
Εφτιαξες την ζωη σου πανω στην θλιψη μου..
Εγινες κατι κι'εσυ και δεν βλεπεις πως εγω στο εδωσα..
Στο χαρισα γιατι το ειχα βαρεθει..
Τι κλαιγομαι τωρα?
Εσυ γιατι κορδωνεσαι?
Ποτε δεν θα γινεις κατι που εγω θα κοιταξω με θαυμασμο πλεον..
Δεν ξερω και πως να στο περιγραψω!


ΥΓ: Μαμα, ολα αλαζουν?