Τα σαλιγκαρια..

Ο ηλιος φαινεται πισω απο το δαχτυλο μου..
Ξαπλωνω στο χωμα και ακουω τα σαλιγκαρια να σερνονται..
Δεν μοιαζει ο ηχος με το δικο σας συρσιμο..
Δεν ειστε σαλιγκαρια..
Δεν κουβαλατε το σπιτι σας εσεις..
Δεν γιατρευετε τις πληγες των ανθρωπων..
Δεν βγαινετε εξω με την βροχη, ουτε τρωγεστε..
Αυτο με τιποτα..
Τα σαλιγκαρια, κοιτανε το καβουκι τους, ενω εσεις, ποτε την δικη σας καμπουρα..
Σκεφτομαι, μηπως ο Θεος, εκανε καποια λαθη..


ΥΓ: Μαμα , σου εχω πει για τα μανιταρια?