Η πενα..

Διεκδικησες θαυματα..
Ωσπου μια βραδια μεταμορφωθηκες σε λυκο..
Μονολογουσες και ουρλιαζες..
Ζητουσες να σου φερω την πανσεληνο,να βγαλεις απο μεσα σου, ολη την αγριοτητα σου..
Δεν μπορουσα να σε βοηθησω..
Δεν το ηθελα κιολας..
Ηδη, υπηρχα σε μια αλλη εποχη..
Αλλωστε, δεν σου ειχα και εμπιστοσυνη..
Αν εβγαζες την λυσσα σου επανω μου?
Αν με ορμη επεφτες στα χερια μου και μου τα κατασπαραζες?
Αν ετρωγες το μυαλο μου?
Σιγουρα θα με εβλεπες σαν προβατο..
Επελεξα να ζω σε εποχη μαγειας..
Θελησα να ζω σε αυτην σαν μια πενα..
Μια πενα, στα χερια ενος ποιητη..
Βλεπεις δεν ειχα ζητησει τιποτα σε αλλες μου ζωες..
Η επιθυμια μου,εγινε διαταγη τους..
Κι'εγω...
Εγινα η πενα!


ΥΓ: Μαμα, εγινα αυτο που ηθελα κι'εσυ εισαι το μελανι μου..