Oταν σου μιλαω..

Παιρνω μια βαθια αναπνοη και μπαινω κατω απο τα σκεπασματα..
Το μαξιλαρι μου ακουει, ολες μου τις σκεψεις..
Το σεντονι τυλιγεται πανω μου και προσπαθει να με ακινητοποιησει..
Το στρωμα δεν ζεσταινεται επιτηδες..
Πρεπει να με κρατησει σε εγρηγορση..
Δεν γινεται..
Δεν μπορω να μεινω αλλο στην αδρανεια..
Σηκωνομαι..
Που να παω?
Που θα παω?
Που πρεπει να ειμαι?
Γιατι δεν ειμαι?
Βγαινω στον δρομο χωρις παπουτσια αλλα τα ποδια μου πονανε..
Βλεπεις ειχα παντα ενα ζευγαρι να φοραω..
Πεταω τα ρουχα μου και μοιαζω με τρελη..
Επρεπε να ξεγυμνωθω..
Επρεπε να μην εχω τιποτα για να χαρω ξανα οταν θα βρω..
Τι να βρω?
Τι θα βρω?
Τι πρεπει να βρω?
Γιατι δεν βρισκω?
Μηπως επειδη δεν βλεπω?
Μηπως επειδη δεν ακουω?
Μηπως επειδη εσυ οταν σου μιλαω...


ΥΓ: Μαμα, δεν δινει σημασια κανεις..