Το νησι..

Εχεις γεννησει λεξεις, που ποτε δεν θα ξεχασει το μυαλο..
Ο κοσμος πνιγεται και ψαχνει απελπισμενα ενα νησι..
Εναν τοπο, χωρις κανιβαλους..
Ηξερε αλλιως, να γυρισει στον δικο του τοπο..
Σε εκεινον, απο οπου επελεξα να δραπετευσω κι'εγω..
Και κολυμπαω στην θαλασσα και ψαχνω ακομα το νησι..
Kαι αναμεσα στα κυματα, σκεφτομαι και δυναμωνω..
Σκεφτομαι, πως αποκοιμηθηκα..
Και το σωμα μου, το παρεσυρε μια τρικυμια..
Και χρειαζομαι να κοιμηθω..
Και μεσα στο ονειρο να σωθω..
Και κανει κρυο..
Τι φρικη?
Και πιανω εναν κορμο απο δεντρο.
Κολυμπαει διπλα μου, μαζι μου..
Θα σε αγαπαει για παντα..
Εσυ τον κανεις να νιωθει..
Εσυ τον κανεις να νιωθει..
Πιο δυνατος..
Η αγαπη σου, ξεχωριζει μεσα σε πολλες ερωμενες..
Παρε μια ανασα απο οξυγονο..
Σε λιγο, φτανουμε παλι στους κανιβαλους..

ΥΓ: Μαμα, δεν θελω να ξυπνησω..