Πετραδια..

Ο,τι και αν ζητησα απο την ζωη..
Το πληρωσα με ψυχη..
Ειμαι εγω και οση και να ειναι η δυναμη μου..
Οση και αν ειναι η αντοχη μου, κανω παρεα με οσα λειπουν..
Απλωσα τα σετονια στον ηλιο, να ασπρισει τον καθε λεκε..
Λεκεδες απο ονειρα..
Λεκεδες απο αναστεναγμους..
Λεκεδες απο μνημες αξεχαστες και λεκιασμενες συνειδησεις..
Μην με ρωτας τι ηθελα να πω με αυτο..
Σιγουρα κατι ενδιαφερον..
Ο καθενας με την μοιρα του..
 Κι'εγω,με την δικη μου..
Δεν την επελεξα, ουτε την αρνηθηκα ποτε..
 Κρυβω το προσωπο μου απο τον καθρεφτη..
 Και αυτο,για να μην στεναχωρησω την υπαρξη μου..
Υπαρχω με τις αξιες μου..
Και ζω, απο τις ανυπαρκτες δικες σου..
Αγορασα πετραδια..
Καθε ενα, εχει την δικη του αξια..
Και το πρωτο..
Το ονομασα Δικαιο..


ΥΓ: Μαμα μου, θα φιαξω το κολιε της ανθρωπιας..