Ας σταματησει καποιος, αυτους τους καποιους, που ξεχασαν ποιο ειναι το νοημα..
Γραφω ασκοπα, με την ελπιδα να εισαι εσυ αυτος που θα με καταλαβει..
Με κρατας στα χερια σου και δεν εχεις την παραμικρη ιδεα, του τι πρεπει να με κανεις..
Οι ιστοριες των πεζοδρομιων, παντα εχουν κατι παραπανω για αξια απο την δικη σου καθημερινη αηδια και συνηθεια..
Θελω να σε φτυσω που με αφησες εδω να ψαχνω το γιατι..
Ανθρωπος ειμαι κι'εγω, αν και θα προτιμουσα να εισαι εσυ..
Με γεννησε μια Πατρινια και το στιγμα, το καρφωσατε και στο δικο μου στηθος..
Κοσμοπολιτες εσεις..
Νεοελληνες..
Ρατσιστες των ικανοτητων..
Εχω δεκα δαχτυλα και ποτε δεν θα μπορεσω να σε μουτζωσω..
Δεν θα μαθεις το γιατι..
Εχω στομα και μυαλο ομως..
Και με αυτο το μυαλο σε λυπαμαι..
Μη..
Μην κανεις και σε εσενα το κακο που μου εκανες..
Εγω θα τα καταφερω..
Εχω πεισμα εγω...
Εσενα σωσε αθλιε ανθρωπε!
ΥΓ: Μαμα, Μη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου