Κατα λαθος, φιλος..

Εχει τοσο κρυο η εγω νοιωθω τοσο παγωμενη?
Γιατι δεν μπορω να σηκωσω το αναστημα μου?
Τι μου φταιει διαολε μου και ειμαι τοσο θλιμενη?
Μην με εγκαταλειπεις κι'εσυ..
Αν μπορουσα να δωσω μια εικονα στην διαθεση μου..
Βλεπω την κοινωνια σε ενα κρεββατι εντατικης να χαροπαλευει και ουτε ενα οργανο της δεν της δινει σφυγμο και πνοη..
Θελω να βγω εξω και να φωναξω, ''Εδω Πολυτεχνειο''
Αλλα μονο ο πεθαμενος πατερας μου θα σηκωθει επανω..
Ισως αν το κανω, να εχω μια ευκαιρια να του πω οσα δεν προλαβα..
Εσυ ποσα δεν προλαβες να πεις και δεν τα λες γιατι μερα ειναι και αυριο?
Ποσα θα ηθελες να κανεις αλλα και μεθαυριο γινεται?
Κοινωνια ατομων αλλα οχι ανθρωποτητα φιλοι μου..
Συγχωρα με που σε ειπα φιλο..
Ειναι μια συνηθεια που μου εμεινε απο τοτε που ειχα χαθει στο κεντρο της Αθηνας..
Ημουν στην  πλακα και εκει δηλαδη ηθελα να παω..
Αλλα μετα απο καποιες ρακες, δεν ηξερα απο που να φυγω..
Ηταν τοτε, που παρασυρομουν ευκολα απο την παρορμητικοτητα μου..
Δεν ειμαι στην οψη τοσο καταθλιπτικη..
Οταν σας σκεφτομαι νοιωθω ετσι και αναρωτιεμαι, ποτε θα καταλαβετε..


ΥΓ: Mαμα, στα 100, θα εχουν καταλαβει..