Συνηθεια..

Οταν καταφερω να σε κρυψω στα πιο βαθεια νερα..
Οταν καταφερω να σκοτωσω την δυναμη σου..
Οταν βρω τροπο να σε πεταξω στην κολαση...
Τοτε θα μπορω να σε φοβαμαι λιγοτερο!!
Ο ηχος με τρελαινει και η μυρωδια, μου σαστιζει την τελειωτητα μου..
Αν δεν υπηρχες εσυ, θα μπορουσα να αναπνευσω εγω!!
Ετσι ειναι η φυση μου..
Μην σε προβληματιζει..
Με ξερασε μια κοιλια και την εκανα Θεο μου..
Η κοιλια με παρεδωσε σε χερια και μυαλο και εκεινα με την σειρα σου στις ''κακες'' συνηθειες!!
Σε αυτες που σε καταπινουν σαν ανελεητα κτηνη!
Μου τρωνε την ψυχη..
Συνηθισα τις συνηθιες και τωρα χανω τον εαυτο μου..
ΟΧΙ..
ΟΧΙ..
ΟΧΙ, ακους?
Μεγαλωνω και το απαγορευω αυτο..
Τι δεν καταλαβαινεις?
Τι φοβασαι να σκεφτεις?
Τι ειναι αυτο που σε κραταει κι'εσενα δεμενο?
Στην Κολαση πεταξε τες κι'εσυ..
Η μηπως εσενα σε εχουν καταπιει και ηδη φτυσει στο μεγαλο σου τιποτα?


ΥΓ: Μαμα, ολα ειναι μια συνηθεια..
Γαμωτο!