Θελω να ειμαι μεσα σου..

Που πηγες?
Γιατι χαθηκες?
Που σεριανιζεις? 
Πως βαστας και λειπεις?
Εσυ ακουγες τα ψιθυρισματα της ψυχης μου και εκλαιγες.. 
Εσυ μονο.. 
Εσυ οπλιζες το χερι μου οταν εγραφα.. 
Τωρα γραφω κενος,δεν μου ανηκουν οι λεξεις,δεν με υπακουν..
Τωρα πινω χωρις σου και φωτογραφι-ζω τον αποντα..
 Πληγωθηκες οταν σε ειπα αυλικο του πονου..
Δεν μιλησες.. Ουτε οταν σε εχρισα Βασιλια των Ηλιθιων εκεινο το βραδυ της σιωπης.. 
Δεν σαλεψες,μοναχα εφτυσες στα μουτρα μου ενα πικρο μειδιαμα..
Βαλθηκα να καταστρεψω το προσωπο σου..
Ηθελα να εισαι ασχημος,ηθελα να εκτιμησουν και οι σαυρες αυτο που κρυβοταν απο πισω του..
Και τα καταφερα μια χαρα..
Σε καταστρεψα,χαλασα το προσωπο σου.. 
Μην γελιεσαι,οι σαυρες τρομαξαν..
Εφυγαν οπως κανουν παντα οταν κατι τους φοβιζει,οταν κατι τους χαλαει την βλακωδη ομορφια τους..
Δεν αντεχα να σε βλεπω ετσι,ραγιζα μερα με την μερα.. 
Και σε σκοτωσα για να μην βλεπω να πονας,για να χαρουν οι σαυρες..
Φυσα αυτο το βραδυ.. Απο καπου μακρια ερχεται η μυρουδια της βροχης..
Μεσα στις σταλες της κρυβεσαι εσυ..
Κι εγω φοβαμαι.. 
Μια λεξη ανεβοκατεβαινει συνεχως και μου πνιγει τον λαιμο.. 
Συγχωρα με εαυτε μου..

Γιατι μου τα λες αυτα? 
Γιατι ζητας συγχωρεση απαντησε μου..
Τι θα'μουν στα αληθεια ρωτησες?
Τι θα γινομουν χωρις εσενα?
Αερας νεκρος..
Απνοια..
Δεν θα ειχα σωμα να κατοικω..
Απαντησε μου ποσες φορες με ενοιωσες στα αληθεια?
Πως μπορεσες να σκεφτεις τον θανατο μου χωρις εσενα?
Ζω.. Αντεχω..
Κοιτα με ξανα την ωρα που στεκεσαι ορθιος..
Κοιτα.. Με κοιτουν και οι σαυρες..
Δεν εφυγαν..
Περιμενουν να με δουν μονο μου..
Εσυ να μην υπαρχεις για να με καταπιουν..
Δεν θα ειμαι τοσο δυνατος μακρυα σου..
Δεν θα ειμαι εγω...
Ανασα βαθiα παρε μεσα στην βροχη..
Μαζι με τις σταλες της να καταπιεις και εμενα..
Θελω να ειμαι μεσα σου..
Με ακους..?
Ααααααααααα...
Ακους??

ΥΓ: Μαμα, Κατα τον Δαιμονα εαυτου..

Σε εσενα μιλαω τερας μου..

Σε εσενα μιλαω..
Σε εσενα που με κοιτας απο την κλειδαροτρυπα.
Με βλεπεις την ωρα που κανω μπανιο..
Την ωρα που βαζω τις κρεμες μου..
Βλεπεις τους εραστες φοβους μου αλλα δεν καταλαβες πως δεν σε αφορα κανενας..
Μου εισαι τοσο αδιαφορο ον...
Μπορω να πω πως σε λυπαμαι κιολας..
Δεν εχεις μουτρα και αναζητας το δικο μου προφιλ, για να γινεις κατι..
Εισαι κατι..
Σιχαμενο..
Αηδια δηλαδη..
Πως να στο εξηγησω?
Πεθαινεις να μπεις στο μυαλο μου, να ρουφηξεις ιδεες..
Ιδεες ειναι τερας μου..
Δεν ειναι κωλοχαρτο που σκουπιζεις τα μουτρα σου..
Ειναι η ζωη μου..
Η κοσμοθεωρια μου..
Και αν κατι θες να μαθεις για 'μενα..
Μπορω κατι λιγα να στα πω...
Αν βεβαια σου δωσω ποτε μια τοση δα αξια..
Σε τρελαινω το ξερω..
Συγχωρα με για να μπορεσεις να κοιμηθεις αποψε..
Μην μπεις στον κοπο σε παρακαλω να ξαναχτυπησεις..
Μιλα μου εδω..
Κι'εγω θα σε φτυσω..

ΥΓ: Μαμα.. Ξανα γεννησε με να τρελανω κι'αλλους..

Να σου πω μια ιστορια?

Του Χόρχε Μπουκάι, από το βιβλίο “Να σου πω μια ιστορία”

Ο άνθρωπος εκείνος είχε ταξιδέψει πολύ. Στη ζωή του είχε γυρίσει σε εκατοντάδες χώρες, αληθινές και φανταστικές… Το ταξίδι που θυμόταν περισσότερο ήταν η σύντομη επίσκεψή του στη Χώρα των Μεγάλων Κουταλιών. Έφτασε τυχαία στα σύνορά της. Στo δρόμο απο την Αμπελοχώρα προς την Παραϊδα, υπήρχε μια μικρή παράκαμψη προς τη Χώρα των Μεγάλων Κουταλιών. Επειδή του άρεσαν οι εξερευνήσεις, πήρε εκείνο το δρόμο. Ο δρόμος ήταν όλο στροφές και κατέληγε σ’ ένα τεράστιο απομονωμένο σπίτι.

Στην πόρτα μια πινακίδα έγραφε:
ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΚΟΥΤΑΛΙΩΝ
ΑΥΤΗ Η ΜΙΚΡΗ ΧΩΡΑ ΕΧΕΙ ΜΟΝΑΧΑ ΔΥΟ ΑΙΘΟΥΣΕΣ,
ΤΗΝ ΜΑΥΡΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΣΠΡΗ. ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙΣ,
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΤΟ ΔΙΑΔΡΟΜΟ ΩΣ ΤΗ ΔΙΑΚΛΑΔΩΣΗ ΤΟΥ.
ΣΤΡΙΨΕ ΔΕΞΙΑ ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙΣ ΤΗ ΜΑΥΡΗ ΚΑΜΑΡΑ
Ή ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΕΙΣ ΤΗΝ ΑΣΠΡΗ.

Ο άνθρωπος προχώρησε στο διάδρομο και στην τύχη, έστριψε πρώτα δεξιά. Ο νέος διάδρομος είχε μήκος καμιά πενηνταριά μέτρα και κατέληγε σε μια τεράστια πόρτα. Μόλις έκανε τα πρώτα βήματα, άρχισε να ακούει τα αχ-βαχ και τα βογκητά που έρχονταν απο το μαύρο δωμάτιο.

Για μια στιγμή, οι κραυγές πόνου και στεναχώριας τον έκαναν να διστάσει, όμως, αποφάσισε να συνεχίσει. Έφτασε στην πόρτα, την άνοιξε και μπήκε.
Γύρω απο ένα πελώριο τραπέζι κάθονταν εκατοντάδες άτομα. Στο κέντρο του τραπεζιού έβλεπες τους πιο λαχταριστούς μεζέδες και, μολονότι όλοι βαστούσαν απο ένα κουτάλι που έφτανε ως στο κεντρικό πιάτο, πέθαιναν της πείνας! Ο λόγος ήταν οτι τα κουτάλια τους είχαν διπλάσιο μέγεθος απο τα χέρια τους και ήταν κολλημένα στις παλάμες τους. Μ’αυτόν τον τρόπο, όλοι μπορούσαν να φτάσουν το φαγητό αλλά κανένας δε μπορούσε να το φέρει στο στόμα του.

Η κατάσταση ήταν τόσο απελπιστική και οι κραυγές τόσο σπαραξίκαρδες, που ο ταξιδιώτης έκανε μεταβολή και βγήκε τρέχοντας απο τη σάλα.Γύρισε στον κεντρικό διάδρομο και τράβηξε προς τ’αριστερά, προς τη λευκή αίθουσα. Ένας διάδρομος ίδιος με τον προηγούμενο κατέληγε σε μια παρόμοια πόρτα. Η μοναδική διαφορά ήταν οτι στο δρόμο δεν ακούγονταν ούτε βογκητά, ούτε παράπονα. Όταν έφτασε στην πόρτα, ο εξερευνητής έπιασε το πόμολο και την άνοιξε.
Εκατοντάδες άτομα κάθονταν πάλι γύρω από ένα τραπέζι, παρόμοιο μ’εκείνο της μάυρης κάμαρας. Πάλι στο κέντρο υπήρχαν εκλεκτές λιχουδιές και όλοι στο χέρι τους είχαν στερεωμένο ένα μακρύ κουτάλι. Εκεί όμως κανένας δεν παραπονιόταν ούτε έκλαιγε. Κανένας δεν πέθαινε στη πείνα, γιατί ο ένας τάιζε τον άλλον!

Ρετσινια κληρονομια τα πρεπει...

Πρεπει να καθησεις κοντα μου και να με ακουσεις..
Ειναι η πρωτη φορα και η τελευταια, που κανω ετουτο εδω..
Δεν δεχομαι κρυφτο..
Εδω, στην καρεκλα διπλα μου..
Θα σε κερασω κρασι με δακρια, να δεις την γευση τους..
Θα σου δωσω ψυχουλα απο το ψωμι που μας εδωσες..
Να δεις τι ειναι πεινα..
Θα ακουσεις τις δικες μου δεκα εντολες..
Και θα μου πεις μετα τι νοιωθεις..
1. Δεν θα υπαρχει αλλος να πιστευετε σε αυτον, εκτος τον ανθρωπο..
2. Δεν θα λατρεψετε ειδωλα, παρα μονο τις ψυχες..
3. Δεν θα προφερετε το εγω σας, πριν δειτε το εσυ τους..
4. Να θυμασαι τις μερες ενος ετους ολες, για να τις αφιερωνεις στο συναθρωπο..
5. Να τιμας τους γονεις, οχι γιατι εγω το λεω αλλα για οσα, εκεινοι εκαναν..Να τα βλεπεις, να τα ξεχωριζεις, να τα αγαπας..
6. Δεν θα φονευσεις καμια ψυχη, καμια υπαρξη, καμια ιδεα, κανενα θαυμα μου..
7. Δεν θα μοιχευσεις γιατι δεν θα σε εχω αφιερωσει ολοκληρωτικα ποτε πουθενα..
8. Δεν θα κλεψεις καμια συνειδηση απο την λιστα των σωστων για να κοιμασαι τις νυχτες..
9. Δεν θα πεις ψεμματα σε εσενανε ποτε..
Δεν θα δεις ποτε την αληθεια ετσι..
10. Δεν θα επιθυμησεις οσα οι αλλοι εχουν, διοτι δεν εχουν τιποτα..
Φροντισες για ολα αυτα εσυ?
Και με αφησες να κατεβαζω το κεφαλι οταν σου ζηταω ελεος..
Θα τους αφησεις αποψε να πουν πως δεν σε σεβομαι..
Γιατι μας εκανες τοσο ισχυρους στην αποψη..
Για να μας κλεισεις τα ματια στην συνειδητοποιηση..
Και σε φοβαμαι πιο πολυ απ'οτι σε πιστευω..
Και νοιωθω ενοχη γι'αυτο που λεω..
Σε κοιτω στα ματια και θελω να δω οσα λες μεσα σου..
Ειμαι απιστη Θεε μου?
Αυτο θελεις να πεις?
Τοτε γιατι σου μιλαω αποψε?
Γιατι σε βλεπω διπλα μου?
Πιες μια γουλια απ'τα δακρυα..
Δεν ειναι δικα μου αυτα Θεε μου..
Τα μαζεψα αυτα τα τριαντατρια χρονια, απο καθε δημιουργημα σου..
Ακομα και απο τα λουλουδια..
Κοιτα ποσοι εχουν πονο διπλα μας..
Παρε μια γευση πικρας, γιατι το σπλαχνο σου την γευτικε ολη χωρις αποτελεσμα..
Και σε ολα αυτα και σε τοσα αλλα, μου λες πως ειχαμε και εχουμε την ελευθερη βουληση..
Ποια?
Ρετσινια κληρονομια τα πρεπει...
Πρωτος τα εθεσες και τα κετεθεσες..
Και εμενα, θα με πουνε απιστη..


ΥΓ: Mαμα.. Πιστευω εις εναν Θεον πατερα παντοκρατορα..
Ποιητην ουρανου και γης..
Ορατων τε παντων και αορατων..

ΑΝ τολμησεις..

Αν τολμησεις να μην με σεβαστεις ξανα..
Αν τολμησεις να με κοιταξεις ξανα ετσι..
Αν τολμησεις λεω..
Σκασε και κατσε κατω..
Να με υποτιμησεις ξανα..
Αν..
Αν λεω..
Δεν ακουσεις ποτε ξανα να σου λεω μεινε..
Τοτε να ξερεις..
Να ξερεις αθλιε..
Οτι θα σε χτυπησω εκει που πονας..
Στο τιποτα σου το μεγαλο..
Παλιο μαλακα!!

ΥΓ: Μαμα, φυγε γιατι τρελαθηκα..

Συγγνωμη εαυτε μου..

Ποναει η ψυχη μου αποψε..
Διψασα και ξεδιψασα με ενα ποτηρι κρασι..
Αναψα μεσα μου πονο και δεν εχω καποιον να μιλησω..
Οχι οχι..
Δεν ειναι αυτο..
Απλα να..
Τι να τους λεω κι'ολας..
Το τσιγαρο μου λιβανιζει και ο καπνος ξυπνησε τους δαιμονες..
Καθησαν κοντα μου και χαζεψαν την καταντια μου..
Σε λιγο αρχισαν να με βασανιζουν..
Τυψεις για οσα δεν εκανα..
Ενοχες για εκεινα που αφησα να φυγουν..
Τα χρονια μου κυριως..
Τον Αγγελο μου τον εχω καλα φυλαγμενο στο κρεββατι του..
Μην μου τον πειραξετε..
Ανθρωποι πανε κι'ερχονται..
Ας επεφτε καποιος στο μπαλκονι μου..

Με καιει μια φωνη και αυτη δεν ειναι η δικη μου..
Ουτε αυτη το ξερει..
Δεν της εχω εμπιστοσυνη αλλωστε..
Χαθηκε και εκεινη τοτε..
Ποτε?
Τοτε, τι δεν καταλαβες?
Και το κρασι κυλαει απο τα χειλη μου και σταζει στο στηθος μου επανω..
Εισπνεω στιγμες και εκπνεω συγγνωμες..
Προς την ιδια μου την υπαρξη..
Συγγνωμη Κατερινα..

ΥΓ: Μαμα μου.. Καλη μου μαμα.. Ποναω..

Ενα πηδημα..

Ταξιδεψα αποψε και παλι..
Φορεσα ενα ζευγαρι χαρτινα παπουτσια..
Τα ειχα ζωγραφισει καποτε, για ενα παιδι..
Με ειχε κοιταξει στα παπουτσια θυμαμαι και οχι στα ματια..
Μαλλον σκεφτηκε πως θα ντρεπομουν αν με καρφωνε σε αυτα..
Τα μονα που με κανουν να ντρεπομαι ειναι τα μικρα διποδα..
Μολις σκεφτω πως κατι θα με ρωτησουν..
Τρεχω..
Να κρυφτω θελω ανθρωπε..
Δεν εκανα τιποτα γι'αυτα..
Ουτε για τα δικα μου θα κανω ποτε..
Ενα πηδημα ηταν μοναχα..
Σκεψου το..
Σε τι κοσμο ηρθαν και ερχονται?
Σε κοσμο προστυχο,αγριο και διχως αισθηματα..
Σαν το πηδημα μας..
Γιατι ταραζεσαι?
Στο ψυγειο εχει ταραμα καημενε μου..

ΥΓ: Μαμα, καψε το σπιτι..

Αφεντικο στην σκεψη μου..εσυ!

Μετρησα Βασιλια μου και αποψε τις πετρες στα σοκακια που περπατησες..
Ολες με κοιτουσαν με τα ματια σου, μεσα στα δικα μου..
Ποσες οι νυχτες που καθρεφτισες τα ματια αυτα επανω τους?
Ποσες οι δικες μου?
Λιμνες τα δακρυα, που ενωθηκαν και εγιναν ενας χειμαρρος..
Χειμαρρος που με επνιξε αποψε Αρχοντα μου..
Και στον τωρινο μου θανατο, σε θελω μεσα Κυριε μου..
Εχουμε φυγει απο τα ψεμματα, δεν το δες?
Ακου τις αληθειες μου Βασιλια μου..
Ακουσε τες..
Σε εκεινη την ζωη, ειμασταν ξενοι...
Σε ενοιωσα ψυχη μου, μα δεν μπορεσα..
Δεν μπορεσα αφεντικο στην σκεψη μου να σου το εξηγησω..
Ειναι βλεπεις και το εσυ που δεν καταλαβε..
Και τωρα θελω να πιεις μαζι μου..
Μην μου μιλας αν δεν μπορεις..
Κοιτα με στα ματια μονο..
Ασε αυτα να τα πουνε ολα και οταν τελειωσουνε..
Ελα να δωσουμε τα χερια σαν να κλεισαμε την ωραιοτερη συμφωνια μας..
Οι ψυχες μας μπορει να μην ειναι στα κορμια μας τωρα..
Το ξερεις?
Χορεψε με..

 http://www.youtube.com/watch?v=v5-SW4Im7do

ΥΓ: Μαμα.. το ξερει?

Γεννηθηκα εναν Απριλη που δεν θυμαμαι..
Δεν βρισκω να θυμαμαι κανεναν απο τοτε Απριλη..
Ας με γεννουσες καποια Χριστουγεννα μανα..
Σαν εκεινα τα τελευταια, που δεν ξεχασα απο τοτε..
Τι σημασια εχει αν ειμαι μεσα στην καρδια της ανοιξης γενημενη οπως μου ειπες ξενε μου?
Ατελειωτοι χειμωνες η ψυχη μου..
Βιολια..
Κερια..
Αγγιγματα..
Ανασες..
Προσωπα απροσωπα..
Καθρεφτες σκεπασμενοι με σεντονια..
Επιπλα στην σκονη κι εσυ...
Κρεμεσαι'' στραβωμενα'' απο τοτε στον τοιχο..
Σε ''εφτιαξα'' λιγο και γυμνη χορεψα μπροστα σου..
Κρασι λευκο σε ποτησα και κατεβηκες απο το καδρο..
Κοιτα τα γραματα μου... Προχωρανε σαν να θελουν να βγουν απο την οθονη σου..(προβαδισμα)
Οπισθοχωρηση..
Τα χερια σου με καινε αποψε και μην τα βαζεις δηλα στις τσεπες..
Με φιλας και τρεμω..
Ιδεα μου, δεν ειναι..
Και οσα ψυθιριστα μου λες..
Ωδυνες στην ψυχη μου..
Ηδωνες στο κορμι μου σου λεω..

ΥΓ: Μαμα, ηταν εκεινος ο Δεκεμβρης φωτια..

Κυριε μου, γιατι καθεσαι μοναχος;

Πως με ποναει η νυχτα αυτη..
Φορεσε τα μαυρα της, χωρις να με σκεφτει λιγακι..
Κυριε μου, γιατι καθεσαι μοναχος;
Ποσα περνουν απο το μυαλο σου αποψε μου λες;
Το χερι σου με δυσκολια σηκωνει το φαρμακι..
Σταζει δροσια φλογισμενη στα χειλη σου κι' εγω...
Κι'εγω...
Κρυφτικα πισω απο το σπιτι στην γωνια, να σε κοιτω να μαρενεσαι..
Οχι, δεν ξερω τι μου λες..
Νοιωθω μονο, το πλακωμα εκεινο που εχεις στο στηθος..
Ποναει περαστικε μου Κυριε και η δικη μου η καρδια..
Τι σημασια εχει που δεν σε μυρισα..
Τι σημασια ειχε αλλωστε το δεν σε ξερω..
Ουτε εγω με ξερω μα ποναω για μενα Κυριε μου..
Μια γκριζα εικονα σου κραταω και σκεφτομαι να πλησιασω..
Δεν εχω λογια πολλα..
Ποτε δεν ειχα..
Μονο να...
Εχω κατι, που δεν ξερω αν σε ενδιαφερει..
Ειναι μια μικρη κουβεντα και μια πικρη αγκαλια..

ΥΓ: Μαμα, δεν τo ειχα σκεφτει ετσι..

Γυροβολιες..

Θελω να γυρισω στο σπιτι και να εισαι εκει..
Θελω να γελασω, επειδη δεν το 'χα προνοησει..
Θελω να περασω απο το στενο σου και να μου στειλεις τις ματιες σου..
Να τις αρπαξω και να πω..
''Επ, ολα καλα?΄΄
Με φωνη δανεικη, γιατι σε γουσταρω..
Να απομακρινομαι σκεπτομενη να γυρισω πισω..
Να σου πω πως..
Μεγαλωσαμε, δεν ειμαστε παιδια και γνωρισα καποιον που με Αγαπαει..
Του εδωσα το ονομα σου και την μορφη σου..
Του ζωγραφισα τα ματια σου και τον κοιμιζω, πανω στην καρδια μου..
Αναστεναζω και η πνοη μου τον φυσα και τον σκορπα στον χωρο.
Κι'εγω..
Εγω γελαω γιατι δεν σε ειχα φανταστει σαν μια σελιδα της ζωης μου..
Τι χαζη..
Και τωρα που περασε ο καιρος, βρωμαω αλκοολ και χημειες..
Θα κανω σταση στο παλιο μας τιποτα..
Ισως δω να περναει καποιος που δεν σου εμοιασε καθολου και να τον λατρεψω..


ΥΓ: Mαμα, γυριζει γυρω μου και δεν με βλεπει..

Ποσο θεατρικα..

Στου χρονου την αναδρομια και μεσα σε μασκες απο εγω,φανηκες.. Κι ηταν σπασμενα τα φτερα σου,αγελες πληγων λεηλατησαν την ψυχη σου,μα δεν φοβηθηκες.. Μοναχα να,δεν στο 'πα,σαν κανω να πεταξω,πεφτω.. Σαν σου δωσα τα φτερα μου ορφανεψα,μα στιγμη δεν μ'ενοιαξε.. Μου φτανε μονο να γελας..
Στου χρονου την αναδρομη, μεσα απο γιαλινα προσωπα περασα..
Και ναι, μου ειχαν σπασει τα φτερα..
Οχι μονο απο τις αγελες των πληγων που με λεηλατησαν..
Ηταν βλεπεις κατι ακομα, που κι'εγω δεν στο ειχα πει..
Δεχτηκα χωρις ενοχη τα φτερα σου και τωρα...
Και τωρα θλιβομαι που δεν ορφανεψα εγω απο την αλαζωνεια μου..
Δεν μπορεσα απο τοτε να γελασω..
Βλεπεις, ειχε σημασια για εμενα, να μπορεις να πετας εσυ!!

ΥΓ: Μαμα..

Thou B. & Δεν θυμασαι..

Μια απαντηση γυρευω..

Υπαρχεις φωναζα τις νυχτες και επινα τα δακρυα μου, για να καταλαβω το ''επειδη''..
Δεν ξερω που, ουτε το γιατι..
Και εκει που η εμπνευση μου χανοταν..
Εκεινη την ωρα ακριβως..
Σε ''ειδα''..
Γιατι φορας το χρωμα μου?
Γιατι φιλας το χωμα μου?
Γιατι πινεις ενω καθεσαι εκει, Ο,τι πινω ενω καθομαι εδω?
Γιατι επαναλαμβανομαστε συνειδητα?
Πριν τελειωσει το ονειρο, σου μουρμουρισα τρεις επιτακτικες επιθυμιες..
Θα υπαρχεις..
Θα σε δω..
Θα εισαι αληθεια..
Και σου εδειξα το παραθυρο..
Προσεξε μην μπλεχτεις με την κουρτινα μου σε συμβουλεψα και..
Αιωρεισαι τωρα..
Δεν ξερω αν συμφωνησες..
Δεν ξερω καν που αφηνεις το κορμι σου απο τα τσιπουρα..

Στα ειπα χθες..
Θα στα πω και παλι..

ΥΓ: Μαμα, εχω καπνισει στην Κλοκοβα και παλι δεν ηξερα..

Ο καθρεφτης

Ο καθρεφτης

Ποιος σου ειπε πως δεν υπαρχουν ανθρωποι να Σε Αγαπουν και ας μην σε ξερουν;
Ποιος ειναι αυτος που πιστεψε πως οσα λεω για τις ανυπαρκτες ψυχες, ειναι και η αληθεια;
 Ποιος ειδε μεσα στα ματια μου, οταν χαμογελουσαν μπροστα στην ανωνυμια μας;
Ειναι αυτος που δεν δεχτηκε ποτε να αγαπησει την υπαρξη του σου λεω.. Αυτος που αγαπησε με ορους, θελω και κανονες..
Αυτος ο μικρος, μεσα σε τουτον τον δικο μας, μικροσκοπικο παλιοκοσμο..
Ποιος σου είπε πως δεν υπάρχουν άνθρωποι να Σε μισούν και ας σε ξερουν; Ποιος είναι αυτός που πίστεψε πως όσα λέω για ανύπαρκτες ψυχές είναι  ψέμματα;
 Ποιος είδε μέσα στα μάτια μου, όταν δάκρυσαν μπροστά στην ανωνυμία μας;
Είναι αυτός που δέχτηκε να αγαπήσει μόνον την ύπαρξη του σου λέω.. Αυτός ο "σημαντικός", μέσα σε τούτον το δικό τους, ατέλειωτο και απύθμενο απο κακια κόσμο...
Αυτός που χαρισε το μυαλό του σε μια ιδέα και τον έφαγε ζωντανό κι όμως σκάβει με τα νύχια του το χώμα νομίζωντας πως έτσι απελευθερώνεται... δεν κατάλαβε ο χαζός ότι δε σκάβει προς τα πανω αλλά... προς τα κάτω!

ΥΓ: Μαμα... καταστρεφομαστε..

Χ.Τ & Δεν θυμασαι.

Απλα τρομαζω..

Και αν μια μερα σταματησω να γραφω..
Και αν μια μερα σταματησω να βλεπω..
Και αν μια μερα σταματησω να σκεφτομαι..
Να θυμαμαι..
Να κλαιω..
Να γελαω..
ΑΝ μια μερα, λεω ΑΝ..
Σταματησω να αναπνεω, τι με αυτο?
Εγραψα τοσο βαθεια μεσα σου..
Που δεν θα ξαναβγεις ποτε εξω σου..

ΥΓ: Μαμα, δεν ξεχνιεμαι, απλα τρομαζω..

Εγω γραφω..

Θελω να προσεχεις γιατι σε χρειαζομαι..
Δεν εχει σημασια αν κοιμασαι στο δικο μου το κρεββατι..
Δεν ειχε ποτε..
Δεν με αφορα που εσυ δινεις αγαπη..
Δεν με αφορα..
Θελω να γελας και να σε προσεχεις γιατι σε εχω αναγκη..
Παντα σε ειχα..
Τα χερια σου να τα ζεσταινεις, για να μπορεις να αγγιζεις χωρις μουδιασματα, την καθε σου ευτυχια..
Ναι, το θελω..
Θελω να λες χωρις φοβο, πως αγαπας..
Δεν με νοιαζει ποιον και τι..
Ποτε δεν με ενοιαζε..
Θελω να σε δω μετα απο χρονια, τυχαια σε ενα ονειρο..
Ναι το θελω..
Και τοτε να μου πεις, πως τοσα χρονια, ζουσες μεσ'τον εφιαλτη..
Επειδη ημουν μακρυα σου..
Ναι, επειδη εγω γραφω αυτην την ιστορια..

ΥΓ: Μαμα, λυπαμαι..

http://www.youtube.com/watch?v=U4Jp56wmSLA

 Ωωω!! Κριμα..

 Αργα περπατα στην μαγεια επανω..
Αλλαξε την αληθεια σε ψεμα και πεσε..
Ανοιξε τα ανυρπακτα φτερα σου και ακολουθησε με κατω..
Επειδη ποτε δεν θα μαθεις ποιο ειναι το ''ετσι''..
Εδω ειμαι και σε ακουω να στριγγλιζεις.. Ακολουθησε με κατω..
Βγες εξω απο αυτον τον κοσμο και αργα κοιταξε τον στα βγαλμενα του ματια..
Βρες την φιγουρα σου εκει στα χαμηλα και κοιτα την να πεφτει..
Και ξερεις ποιο ειναι το μαγικο και το αληθινο;
Ωωω.. Το πως με ακολουθησες κατω..
Κριμα!

 ΥΓ: Μαμα, ανεβαινω κατι να σου πω..


 Αρχοντα μου..

 Εγω η ταπεινη, μπροστα σου υποκλινομαι..
 Και εσυ ξερεις πως νοιωθω..
 Ναι, ξερεις πως καιω μεσα μου..
 Αρχοντα μου..
 Ενω σε Αγαπαω, επαψα να σου μιλω τα βραδια και να κοιτω τον ουρανο..
 Σε σπαω καθε σαν νυχτωνει και σε κοματιαζω..
 Καπου εκει κοντα στο ξημερωμα, κλαιω και ψαχνω τα μελη σου..
 Παντα εχει τοσο κρυο και μυριζει ο θανατος μεσα στο δωματιο μου..
 Αλλα θανατος ποιανου αρχοντα μου;
 Σε ξαπλωνω συναρμολογωντας σε Βασιλια της ζωης μου, στο κρεβατι μου μετα..
 Γιατι φαινεσαι τοσο χλωμος;
 Γιατι τα χερια σου ειναι κρυα;
 Γιατι κοιμασαι τοσο βαθια;
 Αρχοντα μου, ηρθα να στα πω αυτα, γιατι φοβαμαι τον ανεμο τις νυχτες..
 Γιατι η σιωπη σου, μου φερεται το ιδιο..
 Και εγω σε Αγαπαω αρχοντα μου..
 Δες με μπροστα σου πως στεκομαι..
 Σαν στεφανι στις κηδειες..
 Γραφω μονο λιγα λογια επανω μου και θρηνω σκορπιζοντας στον αερα..

ΥΓ: Μαμα, Αιωνια δικη του..