Μιλανε οι φωτογραφιες?

Ανοιξα ολα τα αλμπουμ και τις τοποθετησα γυρω μου..
Εφτιαξα ζεστο τσαι και πολλα μπισκοτα..
Στην μεση τα εβαλα και καθησα να μιλησουμε..
Ολους τους κοιταξα καταματα και σε ολους κερασα μια γλυκια κουβεντα..
Αλλοι χαμογελαστοι, καποιοι ξεκαρδισμενοι στα γελια και μερικοι πολυ σοβαροι..
Οι αδιαφοροι και οι θλιμενοι, ειχαν καθησει πισω μου!
Τι αγενης που ειμαι?
Σας εχω πισω μου, συγγνωμη..
Καθε προσωπο μια στιγμη και ολοι μαζι, σαν την ζωη μου..
Καποιες φορες, χαμογελαστη..
Καποιες αλλες, ξεκαρδιστικη..
Παντα με λιγη αδιαφορια και τωρα με λυπη..
Και εμενα μου λειπει..
Ποτε δεν μπορεσαμε να συνενοηθουμε καρνταση..


ΥΓ: Μαμα, δεν μιλανε οι φωτογραφιες..